DSC00204

LACANOWSKIE PODEJŚCIE DO DIAGNOZY

Lacanowskle podejście do diagnozy z pewnością wyda się dziwne wszystkim szkolonym na systemach DSM-III i DSM łV. Pod pewnymi względami jest to podejście znacznie prostsze, ale jednocześnie zupełnie różne od tego. co we współczesnej psychologu i psychoanalizie przyjęło sie uważać za diagnozę- Kryteria diagnostyczne proponowane przez Lacana oparte sq w pierwsze) kolejności na pracach Freuda - na czytaniu I rozwinięciu Jego koncepcji - a także na opracowaniach kilku niemieckich i francuskich psychiatrów (zwłaszcza Emila Kraepellna I Georges'a Gatian de Clerambaulfa). Propozycja Lacana daleka Jest od mnożenia kategorii diagnostycznych tak, aby każdy nowy, klinicznie obserwowany symptom lub zespół symptomów konstytuował nowe .zaburzenie". Proponowany schemat diagnostyczny jest nadzwyczaj prosty, zawiera zaledwie trzy podstawowe kategorie: nerwice, psychozy i perwersje. W odróżnieniu od kategorii opracowanych w ramach systemu DSM-W, który to system nie dostarcza terapeucie wielu konkretnych wskazówek dotyczących sposobu postępowania z pacjentami, diagnoza tacanow-ska niemal natychmiast pomaga terapeucie w określeniu celów pracy I pozycji, jaką terapeuta musi przyjąć wobec przeniesienia.

Na poziomie najbardziej podstawowym, teoria Lacana wskazuje, że pewne techniki i cele stawiane w pracy z neurotykami, są całkowicie bezużyteczne i bezzasadne w przypadku psychoz. Co więcej, nie dość. że techniki te nie znajdują w psychozach zastosowania , to na dodatek okazać się mogą wręcz szkodliwe,