DSC00388 (10)

Ani wielka ego pióropusza,

Bo wrzask bitewny mnie nie wzrusza Ani pędzące hufce wraże.

Niech także jej nie zdobią twarze Słońca, Księżyca ni postacie Dnia albo Nocy w ciemnej szacie; Ani też gwiazd i planet znaki,

Bo nie dbam, jak krzyżują szlaki, Gdzie wiedzie droga wyliczona Boecyjusza lub Oriona.

Lecz wymalować racz mi za to Winorośl w owoc tak bogatą,

Że jeno czeka winobrania;

Winorośl słabą od dźwigania Zbyt wielu gron dojrzewających; Namaluj moszcz wytłaczających,

Zaś obok niechaj się czerwieni Pijaka twarz i nos Syleni.

Przekład L. E. Stefańskiego.

W rozliczne] ziemi 'widywano Ciała, co dziwnie się zmieniały W postać przez siebie pożądaną:

We żmiję albo w okruch, skały,

To w wilka, tamto w gołąbeczka,

To w drzewko, tamto w polne ziółko, Jedno znów biegnie jako rzeczka,

Zaś inne stało się jaskółką.

Lecz ja bym postać wziął zwierciadła, Byś co dzień we mnie się patrzała; Koszuli, byś mnie na się kładła Dając dotykać twego ciała.

Pragnę być wodą, byś co rano We mnie swe zanurzała dłonie; Choiałbym wonnością być różaną, Abym namaszczał twoje skronie.

Pragnę być wstęgą, która ciasno Dokoła twoją pierś owija,

Lub perłą chciałbym zostać jasną,

W którą się stroi twoja szyja.

103