104
Jelena W. Paduczewa
Ani rozmieszczenie postaci działających w opowiadaniu, ani ich ocena nie wpływają na wybór postaci tematycznej: a) postać tematyczna może być zarówno głównym bohaterem opowiadania (np. dłużnik — bohater tytułowy bajki 5, czy Ateńczyk w bajce Rozbitek, 30), jak i inną postacią biorącą udział w akcji (np. oś w bajce Woły i oś (45), żuk w bajce Mrówka i żuk <112, poi. 114) lub żaba w bajce Lew i żaba <141, poi. I46»; b) postać tematyczna może być zarówno przedmiotem krytyki (np. żaba w bajce Lew i żaba), jak i przedmiotem pochwały (np. ptaki w bajce Kot i ptaki <7>; ros. Koszka i kury).
Obecnie, gdy morał-ocenę rozdzieliliśmy na aforyzm i ocenę, możemy oddzielnie zająć się problemem, jak z opowiadania bajkowego wydobyć aforyzm (zob. 3.,4.) i ak wydobyć ocenę (zob. 5.). O połączeniu aforyzmu z oceną mowa była już w 2.2.
3. PRZEJŚCIE OD KRÓTKIEGO ZREFEROWANIA TREŚCI DO AFORYZMU
3.1. Podstawowe etapy przechodzenia od bajki do aforyzmu Przejście od bajki (opowiadania bajkowego) do aforyzmu można rozdzielić na dwa etapy: A. Przejście od opowiadania do krótkiego zreferowania treści bajki; B. Przejście od krótkiego zreferowania do aforyzmu.
Np. dla bajki Lew, osioł i lis (149, poi. 154) krótkie zreferowanie treści może wyglądać następująco: śmierć osia, który dzieląc zdobycz ze lwem, rozdzielił ją na równe części, nauczyła lisa, jak należy dzielić lup z lwem, by pozostać żywym. Na przejście od krótkiego zreferowania treści do aforyzmu składa się szereg elementarnych przekształceń; np.:
1) śmierć -*■ nieszczęście;
2) osioł, który dzieląc zdobycz ze lwem, rozdzielił ją na równe części —- osioł;
3) osioł -*■ bliźni;
4) nieszczęście bliźniego nauczyło lisa dzielić zdobycz ze lwem -> nieszczęście bliźniego posłużyło lisowi jako nauka w sprawie, jak dzielić lup ze lwem ;
5) jako nauka >r sprawie, jak dzielić lup ze lwem, by pozostać żywym -> jako nauka;
6) lis —»■ człowiek;
7) nieszczęście bliźniego (konkretne) posłużyło <w konkretnym momencie) człowiekowi jako nauka —*■ nieszczęście bliźniego służy (zawsze) człowiekowi jako nauka;
8) nieszczęście -*■ nieszczęścia; bliźni (sing.) -*■ bliźni (plur.); człowiek -> ludzie. W wyniku tych przekształceń otrzymujemy morał-aforyzm bajki Ezopa 149
(poi. 154): Nieszczęścia bliźnich służą ludziom jako nauka.
3.2. Przekształcenia
Rozważmy na początku etap B, tzn. wymieńmy przekształcenia biorące w nim udział. Przekształcenia te można podzielić na trzy typy — przekształcenia syno-nimiczne, generalizujące i skrótowe.
1. Przekształcenia synonimiczne:
a) Określanie innych niż tematyczna postaci poprzez ich relację do postaci tematycznej. Przykład: (151, poi. 156) lew —> ten, kto dobrze zna osła.