DSC00165 (22)

talerz i nóż (nierdzewny) do obierania

gaza i wata

statyw z probówkami

kolby miarowe o poj. 50 cm³ - 4 szt.

pipety o poj. 5 cm³ - 4 szt.

zlewki o poj. 50 cm³ - 4 szt.

łaźnia wodna

Materiał

owoce - jabłka, cytrusy, owoce jagodowe warzywa - marchew, buraki cukrowe, ziemniaki

Wykonanie

Każdy z produktów obrać i zetrzeć na tarce. Następnie wycisnąć sok do zlewki przez podwójnie złożoną gazę. Ogrzać sok we wrzącej łaźni wodnej w celu koagulacji białka. Po schłodzeniu sok powtórnie przesączyć przez watę. Pobrać po 5 cm³ każdego z przesączów i rozcieńczyć wodą destylowaną w kolbie miarowej o pojemności 50 cm³.

Z rozcieńczonymi sokami przeprowadzić reakcje barwne na identyfikację cukrów. W sprawozdaniu podać cukrowce zidentyfikowane w badanym produkcie żywnościowym.

Ćwiczenie 4. POLARYMETRYCZNE BADANIE CUKROWE

Cząsteczki cukrowców z uwagi na obecność asymetrycznych atomów węgla wykazują czynność optyczną i skręcają płaszczyznę światła spolaryzowanego.

1. Skręcalność właściwa

Skręcalność właściwa jest to kąt, o jaki skręca płaszczyznę światła spolaryzowanego roztwór substancji optycznie czynnej o stężeniu 1 g w 1 cm³ w warstwie o grubości 1 dm w temperaturze 20°C (293 K) w świetle sodowym (linia D).

Ponieważ skręcalność właściwa jest wielkością charakterystyczną, może służyć do identyfikacji cukrowców.

Skręcalność właściwa cukrowców [cc] ⁰

Cukier	11	Cukier	si
D-arabinoza	-105°	D-mannoza	+15“
L-arabinoza	+105°	D-fruktoza	-92°
D-ryboza	-24°	Laktoza	+55“
D-deoksyryboza	-56°	Maltoza	+130“
D-glukoza	+52,7°	Sacharoza	+66“
a-D-glukoza	+112,2“	Cukier inwertowany	-20“
p-D-glukoza	+19“	Skrobia	+196“
D-galaktoza	+82“	Glikogen	+198“

Ponadto skręcalność właściwa pozwala oznaczyć stężenie cukru w roztworze.

Polarymetr służy do pomiarów kąta skręcenia płaszczyzny światła spolaryzowanego. Światło spolaryzowane jest to światło białe drgające w jednej płaszczyźnie.

Soczewka

Rurka

Polaryzator P

jj V

ZL

aa

Filtr

\J

Soczewka okuł ara

Światło spolaryzowane przechodzi przez rurkę polarymetryczną o znanej długości, wypełnioną badanym roztworem cukru. Po przejściu przez roztwór płaszczyzna światła spolaryzowanego skręca się o pewien kąt. Następnie światło przechodzi przez drugi kryształ szpatu islandzkiego zwanego analizatorem. Skręcanie tej płaszczyzny uwidacznia się zaciemnieniem pola widzenia polarymetru. Odczytanie kąta następuje przez obrót analizatora w prawo lub w lewo aż do jasnego zabarwienia pola widzenia.