DSC00739

irębie organizmu, ycznych. Ponadto PKOy wykazano w odróżnieniu od psyna, kaipainy) mózg. PKCPjca ość na pioicolize tryny. Izotypya, ly występowanie nórck występują Ich rozmieszczę-mogąptzemiesz-wojej lokalizacji, tyzacją komórki runkach in vrw. ialanic zarówno y regulatorowe,

, że formy 5, E i

;t spowodowana owej C można lich to domena łych warunkach ibowym. Druga i występującym y aktywujących twa pseudasub-:nzymu. Forma a jonów wapnia ego cząsteczek z nią asocjacji na cząsteczka-ymu. Zachodzi loglicerolu. Jej fobOwej PKC ą do wyżej już lanizmu wyro-ony kontórko-■cznego DAG ok aktywnych go enzymu » aną z płazmo-(masaSOkD), nego enzymu. iCy występują-pcesu stężenia

Cr*. W tym przypadku powstaje także aktywna kina za M. Przyjmuje się. że ta rozpuszczalna postać enzymu fosforyluje wiele cytoplazmatycznych białek związanych z aktywacją komórki

płytkach krwi są lo białka o masie 20 kD i 40 kD).

Do fizjologicznych substratów omawianych postaci enzymu zalicza się wiele białek, a wśród jrh niektóre tworzące układy transdukcji. Zauważono, że PKC fosforyluje receptory g^akeneigiczne związane z ligandem. Pociąga to za sobą utratę ich zdolności do łączenia się _tMftiem G_f i tym samym stymulowania fosfolipazy C. Jest to zatem jeszcze jeden z mecha-unnó* wewnątrzkomórkowego wyłączania odpowiedzi komórkowej wywoływanej poprzez •atproty. Kinaza białkowa C jest tównież odpowiedzialna za fosfoiylacjęreceptorów dla insuliny i czynników wzrostowych, prowadzącą do zmiany ich biologicznych właściwości. PKC może i£ie fosfotylować białko Gi i tym samym wpływad na system transdukcji związany z cyklazą jjaiilanową. Zwrócono ponadto uwagę, że wzrostowi aktywności omawianego enzymu towa-izwzy wzmożenie wymiany Na*/H* poprzez błonę komórkową (antyport Na’/H') prowadzące do podwyższenia się pH wewnątrzkomórkowego.-.:, a

PKC może również oddziaływać na proces translacji poprzez fosfoiylację rybosomowego Ma S6. Stymulując przy pomocy estrów forbołu aktywność PKC w komórkach wykazano, że enzym ten ma wpływ na wydzielanie katecholamin (rdzeń nadnerczy), aldosteronu, insuliny, hoimonn wzrostu, LH, prolaktyny, TSH, amylazy (trzustka i przyusznica), surfaktantu (nabłonek pęcherzyków płucnych), acetylocholiny (synapsa nerwowo-mięśniowa), histaminy (mastocyty) oraz bierze udział w aktywacji limfocytów T i B.

Osobne zagadnienie stanowi udział kinazy proteinowej C w aktywowaniu proliferacji komórek. Stymulując ten enzym (np. za pomocą estrów forbołu) można wywołać kaskadę reakcji w obrębie MAP kinaz. W jej wyniku dochodzi do fosforylacji i związanej z tym aktywacji trzech kolejnych kinaz białkowych: M APKKK, MAPKK i M APK. W tym łańcuchu reakcji PKC poprzez fosforylację białka z rodziny Ras aktywuje je (przyłączenie GTP) i tym samym wpływa na fosfoiylację kinazy MAPKKK, która następnie fosforyluje kinazę MAPKK. Z kolei, ta ostatnia fosforyluje kinazę MAPK warunkującą fosfoiylację białek Jun i Fos, Myc i SRF będących ctynmkami transkiypcyjnymi wpływającymi na ekspresję genów związanych z proliferacją komórek. Również z fosforylacja fosfatazy cjun wiąże się działanie stymulujące podziały komórkowe zależne od aktywacji PKC. Okazuje się bowiem, że fosforylacja setyny w pozycji 243 halka cJun zwiększa wyraźnie jego powinowactwo do DNA i zdolność do aktywacji zależnego od mego genu.

Jednoskładnikowy system transdukcji.

Zależna od receptora tyrozynowa kinaza białkowa

Obok omówionego już trójskładnikowego systemu transdukcji złożonego z niezależnie istniejącego receptora, białka sprzęgającego G i efekt ora, istnieje tównież jednoskładnikowy system ■ransdukcjL Jest on utworzony tylko przez jedną cząsteczkę białkową, przechodzącą przez phzmolemę. Jedna z jej części, wychodząca na zewnątrz z błony komórkowej, ma właściwości 'ocptorowe. Druga natomiast, będąca tyrozynowo specyficzną kinazą białkową (TK) występuje w wewnętrznej powierzchni plazmołemy i pełni funkcję efektorową. Całą taką wteloczyn-hhśoową cząsteczkę można z jednej strony uważać za receptor związany z kinazą tyrozynow^

475