DSC00803 (10)

iiliv

łeczność wiejska obejmowała jedno. '    1 rudzką ^iVe

wszystkich jej zainteresowaniach życiowych i panterę sdwaniom tym nadawała jednolity kierunek, [^j Każde działanie jednostki odnoszone było pi oz współ towarzyszów do jej całkowitej roli społecznej. Wybitność ekonomiczna nie mogła więc być w kolizji z wyijiąganiiuni dobrego sąsiada, głowy rodziny, i członka-/ tej samej grupy religijnej” ⁴.

* /*

MONOKULTUROWOSC    r'.‘_

Wszyscy członkowie tradycyjnej społecznqścjt;.teryto-rialnej należą do tej samej kultury w każdyirj znaczeniu tego terminu: posługują się tym samym’językiem, korzystają z zasobów kulturowych tej samej, tradycji, wyznają ten sam światopogląd, czczą te samświętości i szanują te same autorytety, posługują się tym samym, najczęściej przekazanym przez tradycję, śystemem środków produkcji i organizacji pracy, jak również całością \yytwpr0w wchodzących w zakres tzw:' kultury materialnej. Monokulturowość, tak jak i wyłączność: całościowych stosunków wewnątrzgrupow^óhf zostaje rozbita poprzez, wejście społeczności w koniaki z ogól nona rodowym rynkiem i idącymi w ślad z,a    iii proc.

.*■-:.mi urb: ttzaeji •*.

J Ch*.-^iAs, ::    * !e pokotenU    t. i. wńraawa 1938,

s. 136 - 137.

Warto odnotować -zer ińie ci< ve i—zycje ukazujące len proces n. „aż dzif w - iej Tesf . przede wszystkim praća D. Mar-

qd dnoftkt

i