DSC00838

Sokrates, rzymskie malowidło z Efezu.

MEGAREJCZYCY

■

Przedstawiciele Szkołę megarejską założył w 399 r. p..n.e. uczeń najpierw Parmemdesa, a potem SokńJ Euklides z Megary (ok. 450 - ok. 380 p.n.e.)- Do szkoły należeli także Eubij | z Miletu, Diodor z Kronos, Filon. Rozgłos zyskał Stilpon, który około 320 r. p.n.e. czał w Atenach. O tym ostatnim zachowało się kilka anegdot; jedna z nich no( reakcję filozofa na propozycję władcy Megary, Demetriosa, który zaoferował Stilpl zwrot wszystkich strat, jakie ten poniósł w wyniku działań wojennych i pal Filozof odpowiedział, że nie utracił nic z rzeczy, które do niego należą,, poniew* mu nie zabrał wykształcenia, mądrości i wiedzy.

Polec

Zasp Spró rzez i

Bibllog Gajd K Kro Kro Kroi

Poglądy

Megarejczycy próbowali połączyć etyczną naukę Sokratesa z teorią Parmettjj i eleatów dotyczącą jedności bytu. Odeszli jednak dość daleko od naczelną zas filozofii Sokratesa, jaką był postulat szukania prawdy. Wiele uwagi poświęcali anal formalnej pojęć i wyszukiwaniu sprzeczności w logicznych sylogizmach. twierdzenia, podobnie jak eleaci, uzasadniali za pomocą dialektyki. Szkołę njg określano też mianem „erystycznej" (co można przetłumaczyć jako „kłótU gdyż jej adepci ćwiczyli się w prowadzeniu sporów i polemice z adwersaij bez względu na to, po czyjej stronie była racja. W tym celu rozwinęli umiejęti posługiwania się paradoksami i tropienia antynomii. Jak pisze Diogenes Laaj „Ażeby dowieść fałszywości jakiegoś dowodu, atakowali jego konkluzję, przesłanki". Ich rozumowanie na pozór było poprawne, w istocie oparte na wieloznaczności wyrażeń, na nieprecyzyjności we wnioskowaniu lub logicznych, czyli na sofizmatach. Najbardziej znane są dialektyczne parad] Eubulidesa: 1) Kłamca: jeśli kłamca mówi, że kłamie, to znaczy, że równocześOT i mówi prawdę, 2) Łysina: człowiek może stracić jeden, dwa, kilka wlosóra staje się od tego jeszcze łysy. Kiedy wobec tego pojawia się na jego glowieS 3) Rogacz: jeśli rogów nie zgubiłeś, a przecież czego nie zgubiłeś, to posiada znaczy, że rogi posiadasz.

skc

prz

rei

pdjj

wa

Sllłj

ser

-P

lud

poś

dai

duc

EGAREJCZYCY - analiza formalna pojęć; dftalektyka służąca wynajdywaniu aradoksów i antynomii; erystyczna metoda prowadzenia sporu.

Wpływ i recepcja

Z przedstawicielami szkoły megarejskiej zetknął się Platon, który zresztą kry* ustosunkował się do niej w Sofiście. Niemniej jednak paradoksy i antynomii I tworzyli, zwróciły uwagę na konieczność uściślenia i większej precyzji w myl filozoficznym. Tym sposobem megarejczycy utorowali drogę późniejszemu rozd systemów logiki nazw i logiki zdań.

poi

zła;

me

bad

pol<

przi

jegc