DSC00842

przekazywania Mormcjt o Kioicb ko&MUirów. a nawet 6**gmcrwai*iĄ nim dopowie*!/ tttśęi tpAdNcntydi,

RiMwntf typ* Ntofottądnych Ałubów tą 4omer-.,. , totmktywaego widtmrlLb twist*. Dominuj** w nu u ty tary* opisów i opowiadanie zrelaty wizowane ptrmz ; «M>| i stanowisko konkretnego narratora. ' -tym ihttfb technika narracji listownej, przeważa _s w omawianym tu zespole utworów Umożliw. ’ , _or:a szc^-fjóJme stworzenie iluzji naturalności i szczerości prezentówanydł uczuć' oraz sugerowanie wieloznaczności obrazu świata, wymykającego sję bezdyskusyjnym ocenom ferowanym gdzie indziej przez autorytatywnego narratora. Narracja epfstelarna umożliwiała też uruchomienia środków służących emotywnej funkcji języka *** Były to jednak środki z natury swej odmienne od typowo epickich narzędzi analizy psychologicznej. Sprowadzały się do stylu retoryczno-eks-klamacyjnego^m i wykorzystywały wiele elementów mowy retorycznej, szczególnie w zakresie stosowania tropów stylistycznych i konstrukcji składniowych, ale także odwoływały się do poza językowych środków porozumienia, głównie znaków interpunkcyjnych.

W polskiej prozie sentymentalnej powstały również utwory -stanowiące próbę swoistego połączenia i zharmonizowania przeciwstawnych tendencji właściwych dwu opisanym wyżej typom powieści. Były to; Mol* wfna Marii Wirtemberskiej oraz Lejbe i Stora Niemcewicza. Powieści te realizu ją również zasadę kompozycyjną prezentowania pary czułych bohaterów i ich emocjonalnych perypetii, tyle tylko że łączą z tym ambicję ukazania szerszej panoramy świata i społeczeństwa, w którym tyją przedstawiane postacie. Zarysowanie epickiego obrazu raeczywistości nie było przy tym celem samym w sobie. Obie wspomniane po.

wieści przynoszą bosman anty tateik ».»id (yczao-iDOftłiztUKiUcti. primr-.-w**,.    ^

w drodze bwpokidnif.ti    i «r

przez iUHMtraowMy miinrtiBii    _. ; .

Id Służyły tura różnarodr* począwszy od nczcfóio«i«go 1    ^

przez Btrncję typu scenicznego &ź do «pow<datdt ditiogów w funkcji dramaiycz: *, .    >1

Służyło też zfearmcmlzowaf; Ic wytonetoeya w powieści epidołaiM) technik analizy piydwi>o^a.v‘j z epickimi środkami konstruowania r--^vć_;v.-.vt Lcl przedstawionej. Prezentacja czułych bohaterów nie stała na przeszkodzie drobiazgowej abser«r*c> saabów świata, wyczuleniu na atmosferą obyczajową i środowiskową, a takie waloryzowaniu elementów Miia powieściowego według sentymentalnej hfeearchn wartości.

Wyróżnione ostatnio odmiany sentyNdteinej praży powieściowej —ł niezależnie od i1riB<ąr|rh je — charakteryzują sią szeregiem wspólnych właściwości strukturalnych, ujawnionych szczególnie dobitnie w utworach z pierwszego dzłoiiądohmfe XIX iriaim Tak wiąc, zgodnie z wykształconą konwewcją, roraan-se sentymentalne odwoływały sfe najraąściej do — typowych dla produkcji powieściowej Oświecanie — zabiegów stwarzania fikcji autentyczności świata przedstawionego przez sytuowania tutora w ni wydawcy *** znalezionego rękopisu, pałdafta łanów czy innego tekstu niełKerackiego- ŚBajpcw hdormacjL o tych sprawach były zazwyczaj przedmowy wydawcy, stanowiące ważne dokumenty kształtowania idą świadomość literackiej w tym inłrrerta ^m Budowa świata przedstawionego podporządkowana imrtała fabuła, koncentrującej idą wokół dwóch postać (o czym często informował dwuczłonowy tytuł, sapo władający jedno.

JM .    i