W literaturze często spotykamy określenia bliskoznaczne, a nawet tożsame. w stosunku do strategii, jak polityka przedsiębiorstwa (zwłaszcza długookresowa), planowanie długookresowe (strategiczne), kierownictwo strategiczne („strategische Untemehmungsfuhrung")
Z punktu widzenia przedmiotowego dla przedsiębiorstwa najważniejsza jest strategia generalna, nazywana też ogólną, („corporate strategy" lub j:otporate-level strategy"). Dotyczy ona przedsiębiorstwa jako całości i określa to. co jego naczelne kierownictwo uważa za najważniejsze dla jego przyszłości, dla jego rozwoju.
Strategię generalną można nieraz wyrazić bardzo lakonicznie, np.:
— strategia wzrostu
• strategia w oparciu o własne zasoby,
S strategia przez współpracę lub integrację z innymi firmami,
— strategia stabilizacji i doskonalenia działalności,
— strategia rekonstrukcji (restrukturyzacji) w różnych zakresach,
— strategia redukcji (wycofywania się z rynku, ograniczania produkcji, wyprzedaży majątku).
M. E. Porter I podaje następujące strategie ogólne:
a) strategia ukierunkowana na niskie koszty (strategia przywództwa kosztowego) ,
b) strategia ukierunkowana na dywersyfikację wyrobów, a tym samym na szeroki zakres ich nabywców,
c) strategia koncentrowania się na określonej grupie nabywców, na określonej grupie wyrobów lub na rynku geograficznym.
H. Stcinmann i G. Schreyógg | uważają, że strategia przedsiębiorstwa 'prowadza się do decyzji w zakresie dwóch problemów:
"HE Porter. W dl.. 150 i następne.
I H. Sarinmann. G. Schrcyoeg, Podstawy kierowania przcdsiióiorstwrm. Koncept]*, funkcje, przygody, HYd. Politechniki wrocławskiej, Wrocław 1992 oraz j. P. Sallenave, la strategie de l'aitnprise face a ta conatrrena, Im liditions d’Organtsatton, Parts 1973 (na podstawie: E Fateaitska IJ. Rokita. op.ciL, s. 69-70).