DSC01329 (6)

każde słyszane słowo jest słyszane przez wszystkich słuchających, a równocześnie przez każdego z nich; Tak samo jeden człowiek jak drugi ogląda w jednakowych rozmiarach każdy widok, który przedstawia się jego oczom- Lecz zbyt dalekie to podobieństwo. Bo i głos nie rozbrzmiewa cały równocześnie, ponieważ rozciąga się i przedłuża w czasie, i jedna jego część brzmi wcześniej, inna później — i każdy obraz miejscami jakby rośnie i nie wszędzie ukazuje się w całości. Zresztą te wszystkie rzeczy możemy utracić wbrew woli i niejedna trudność staje na przeszkodzie, żebyśmy mogli korzystać z nich, gdy chcemy. Gdyby tak na przykład słodki śpiew jakiegoś człowieka mógł trwać wiecznie, jego wielbiciele cisnęliby się na wyścigi, żeby go słuchać. W miarę powiększania się tłumu, zaczęliby walczyć o miejsca, aby znaleźć się bliżej śpiewającego. Słuchając w taki sposób tej melodii, nie mogliby wynieść żadnego trwałego wrażenia, lecz wszystkie przelotne głosy obijałyby się o ich uszy. Podobnie, gdybym chciał wpatrywać się w słońce i gdybym mógł oddawać się temu bez przerwy, słońce zachodząc zostawiłoby mnie samego albo zniknęłoby za chmurą i wiele innych przeszkód mogłoby mimo mej woli pozbawić mnie przyjemności jego widoku. Na koniec, gdyby nawet urok światła zawsze zachwycał me oczy, a czarem głosu rozkoszował się mój słuch, jaka stąd wielkość dla mnie, skoro byłby to przywilej wspólny ze zwierzętami? Natomiast od piękna prawdy i mądrości nie wyklucza nowoprzybyłych tłum cisnących się słuchaczy (byleby tylko nie zbrakło chęci i wytrwałości). Czas nie kładzie mu kresu, nie przenosi się ono z miejsca na miejsce, nie przerywa go noc ani nie przesłania cień, nie podpada pod zmysły ciała. Z całego świata zwracają się ku niemu rozmiłowani wielbiciele; każdemu do niego blisko, dla każdego jest wieczne. Nie związane z miejscem, znajduje się wszędzie. Upomina z zewnątrz, poucza w głębi serca. Czyni lepszymi | wszystkich, którzy je widzą; jego zaś wartości nikt nie zdoła obniżyć. Nie podlega sądom ludzkim, a bez niego nie podobna dobrze sądzić. Ono obdarza mądrością każdy rozum i daje mu sąd o wszystkim prócz siebie samego. To wskazuje, że prawda i mądrość mają niezaprzeczoną wyższość nad naszym rozumem.