DSC01644

vu okazał ma się bardzo pomocny podczas kilku wojen, został wcześniej zwolniony i rządził w pokoju nad Tcbami.

Tymczasem Europa została marką i zrodziła Dzeusowi Minosa i Radamanrysa, późniejszych Sędziów Zmarłych; dała również swe imię części świata, którą do dziś nazywamy Europą.

Dedal

Atcńczyk Dedal, który był niezwykle uzdolnionym kowalem, wyszkolonym przez Atenę i Hefajstosa, tak zazdrościł swojemu siostrecncow^TalosówD że w końcu go zabił. Bo Talos, choć miał tylko dwanaście lat, wynalazł piłę, którą wykonał z mosiądzu, przyjmując za wzór zęby węża. W obawie, że go powieszą, Dedal uciekł na Kretę, gdzie król Minos, syn Europy, przychylnie go powitał, ponieważ cierpiał na brak dobrych kowali. Dedal ożenił się z kreteńską dziewczyną, która urodziła mu syna imieniem Ikar, i wykuł na zamówienie Minosa całe mnóstwo posągów, mebli, machin, orężów, zbroi i zabawek dla pałacowych dzieci. Po kilku latach ciężkiej pracy poprosił o miesięczny urlop, a kiedy Minos powiedział: „Mowy o tym nie ma”, postanowił z Krety uciec.

Wiedział, że gdyby odpłynął na ukradzionej łodzi, szybkie okręty Minosa wkrótce by go dogoniły. Sporządził więc dla siebie i swego syna Ikara po parze skrzydeł przyczepianych do ramion. Duże pióra powtykał do specjalnych ram, mniejsze zaś pozłepiał woskiem. Dopomógł Ikarowi założyć skrzydła i ostrzegł go:

— Pamiętaj, chłopcze, nie leć zbyt nisko, żeby twych skrzydeł nie zmoczyło morze, i nie leć zbyt wysoko, aby ich słońce nie roztopiło.

Dedal odleciał pierwszy, a Ikar, który ruszył tuż za nim, wzbił się tak wysoko, że słońce roztopiło wosk i mniejsze pióra się rozleciały. Stracił wysokość, wpadł w morze i utonął.

Dedal pogrzebał ciało syna na małej wysepce tam, gdzie je fale wyrzuciły i którą później nazwano Ikarią; sam zaś odleciał na

61