\ / 7
Hr -■<*
•*>: gff .f
WSTĘP
Grażyna powstała w 1822 roku. Pisał ją Mickiewicz częściowo zapewne w Szczorsach, gdzie korzystał z bogatych zbiorów bibliotecznych Chreptowiczów, częściowo w Kownie, gdzie przebywał jako nauczyciel. Sądząc z listów do przyjaciela, Jana Czeczota, praca nad poematem nie szła mu łatwo. W jednym z nich, z września 1822 r., skarżył się, że powieści skończyć nie może: „wiersze wyciągam jak druty żelazne i nie wiem, czy za tydzień, skończyć potrafię”.1 A kiedy już rzecz zakończył, stwierdzał ze smutkiem: „Skończyłem powieść i dzisiejszej nocy (bezsennej!) trochę przepisałem. Jest to pierwsza robota, której skończenie nic mię nie cieszy, bo po większej części klepana invita Minerva”.2
Przypisy, jakimi poeta opatrzył swój utwór, wyraźnie świadczą, że korzystał on z licznych źródeł historycznych o dziejach Litwy. I tak np. sięgnął Mickiewicz do starej kroniki Macieja Stryjkowskiego, studiował dzieło pisarza niemieckiego Kotzebuego o historii Prus, wertował jeszcze inne źródła i materiały naukowe, które kazał sobie przesyłać do Kowna. Poza tym rozczytywał się w literaturze pięknej, między innymi w Byronie, w Jerozolimie wyzwolonej Tassa, w utworach Kochanowskiego i Niemcewicza.
Grażyna powstała w okresie, kiedy normy estetyki klasycznej zaczęły ustępować poetyce romantyzmu. Do literatury przenikały już nowe tematy i nowe formy literackie zaczęły wypierać dawniejsze. Pojawiły się w literaturze nowe nazwiska poetów angielskich — Byrona i Waltera Scotta, których wpływ na europejską twórczość poetycką okazał się
* A. Mickiewicz: Dzieła, Warszawa 1955, t. XIV, Listy, cz. I, s. 193.
| j. w., «. 210, 211. Invita Miner na — przy niechęci Minerwy, tj. bez natchnienia.
5