DSC03300 (3)

58

^Wa> b ^{+ W}a~b » § oraz

1 _v . > W. . _& natomiast c» p a > b % b > a,

W pierwotnym sformułowaniu BIBKTRY /B. Roya/ korzystano zo wskaże

nika zgodności równego sumie wag *_Ł przy kryteriach stanowiących o przewyższaniu aSb, dzielonych przez sumę wszystkich wag Wji

(a, b)

^ła> b

"a~^b

Wskaźnik zgodności c (a, b) zmienia się w przedziale jó, ij i Jeśli wartość wskaźnika c (a, b) = 1, mamy do czynienia z sy- \ tuacją kompletnego /we wszystkich wskaźnikach/ przewyższania wariantu a nad wariantem b; Jeśli c (a, b) = O, to a nie przewyższa b według żadnego kryterium. Gdy porównamy parami wszystkie możliwe warianty, wskaźniki zgodności utworzą macierz wskaźników zgodności. Tekst zgodności będzie spełniony wtedy, gdy dla pary a, b wskaźnik zgodności

e (a, b) » p będzie większy lub równy narzuconemu z zewnątrz - w stosunku do problemu - decyzyjnemu parametrowi zgodności p.

Hipotezę przewyższania należy poddać testowi na niezgodność, na siłę oddziaływania grupy kryteriów przeciwnych hipotezie i S b, a więc grupy G~. Na ogół, przeciw hipotezie a S b rao*-* te wystąpić więcej niż Jedno kryterium w zbiorze CT. Aby ocenić ich siłę, wprowadzamy indeks niezgodności /kontrpartnera indeksu zgodności/1

d (a, b) = O, Jeśli CT ^ _b = 0

przyjmujący wartość i nlezerowe, Jeśli oczywiście zbiór kryteriów przeciwnych (T Jest nie pusty. Wartość wskaźnika d obliczamy, korzystając z prostej formuły A. Oetaoelloi J/l?]

d (a, b)

. «t^(>): ^gi^(,)

»

dla i6G~(a, b)

f mianowniku wskaźnika niezgodności d (a, b) wygtępują dwie wartości skali, na której odmierza się wartości kryterium g^s Ł oznacza górną wartość na skali kryterium g_1# natomiast e^ - dolną*

Podobnie jak w przypadku wskaźników zgodności, wskaźniki niezgodności dla wszystkich par wariantów ze zbioru A zestawiamy w macierz wskaźników niezgodności.

Wyliczony wskaźnik niezgodności d(a, b) zestawiamy z parametrem decyzyjnym niezgodności q:

d ( a, b) 4 q

Wskaźnik niezgodności d(a, b) nie może przekroczyć zadanej wartości parametru dopuszczalnej niezgodności q, który mówi o poziomie maksymalnej tolerancji względnego negatywnego odchylenia od hipotezy a S b. Jeśli wartość wskaźnika niezgodności d(a, b) przekroczy próg q, odrzucamy hipotezę a S b.

Schemat procedury testującej zgodność hipotezy a S b, wskazuje wyraźnie, źe relacja przewyższania jest podwójnie testowa-os - na zgodność i na niezgodność* Jeśli w teście na zgodność wartość wskaźnika zgodności c (a, b) nie będzie wyższa od progu - parametru decyzyjnego zgodności p, kończymy testowanie. Przejście pozytywne testu zgodności /odpowiedź "tak"/ upoważnia do podjęcia testowania ze względu na niezgodność. Jeśli test niezgodności wypadnie niepomyślnie /wartość wskaźnika niezgodności d (a, b) przekroczy zadany parametr decyzyjny q/, kończymy procedurę, z odpowiedzią negatywną i relacja a S b nie jest spełniona. Dopiero spełnienie testu niezgodności, tj. utrzymanie niezgodności w nakreślonych granicach pozwala przyjąć a S b.

Faza IX

Problem wyboru w modelu decyzyjnym korzystającym z preferencji można sformułować na kilka sposobów* Pierwszy z nich prowadzi do wyboru wariantu najlepszego, nazwijmy go sformułowaniem PA. Drugi sposób polega na segmentacji zbioru wariantów, np. na podzbiór wariantów akceptowanych 1 nio akceptowanych, określimy go jtko formułę PB wyboru. Trzeci sposób to porządkowanie warian-