52
tuacją jednakowej pozycji w porządku w zbiorze Bt dodatkowym czynnikiem klasyfikującym będzie kwalifikacja z tytułu wyższej liczby 8f.
Procedury drugiej fazy kończy uporządkowanio tzw. wstępujące przyjmujące w punkcie startu najgorsze warianty i następnie tworzące kolejno lepsze podzbiory. Równolegle stosuje się procedury zstępujące, poczynając od podzbioru najlepszych wariantów i kończąc na najgorszych. Wyniki obu procedur nie muszą być identyczne: zbiór najlepszych wariantów uzyskujemy, stosując matematyczną zasadę przecięcia obu zbiorów - w tym przypadku porządku wstępującego P i zstępującego P.
1.6. ZASTOSOWAŃ IB RELACJI PRZEWYŻSZANIA S DO WYBORU LOKALIZACJI ELEKTROWNI JĄDROWEJ
Model relacji przewyższania odpowiada w tym przypadku BŁBKTRZB I III /de te mistyczne j/, której istota sprowadza się do porównań 9 konkurujących ze sobą regionów [17J. Porównań wariantów lokalizacyjnych a i b dokonuje się na podstawie 6 kryteriów
( i s 1, 2, ... 6) oraz odpowiadających par progów (qŁ, pŁ). jl Rezultatem tych porównań będzie realizowana w drugiej fazie decy-j syjnej syntetyczna ocena "dobroci" lokalizacyjnej, wyrażona rela- i I cją przewyższania S.
Wzór lokalizacji elektrowni jądrowej rozpatruje się z 6 punk- j tów widzenia: <
pi - bezpieczeństwa i zdrowia ludności regionu lokalizacji zakładów,
g - ubytku łososi w strumieniach absorbujących ciepło zakła- I dów energetycznych,
gj | skutków biologicznych w regionie lokalizacji /poza stra- 1 taml w pogłowiu łososi/,
gą - społeczno-gospodarczych skutków instalacji '/.układów,
B | estetyki linii wysokiego napięcia,
| kosztów budowy zakładów oraz kosztów eksploatacji.
Kandydatami do lokalizacji jest 9 regionów - należy zatem wybrać jedną lokalizację z dziewięciu, oceniając je na podstawie | kryteriów cząstkowych || - Zauważmy przede wszystkim, to ska-wt Mierzące lokallzecję zakładów energetycznych dla kryteriów gj •raz B noszą charakter skal jakośćlowych. Każde z wyżoj wycnlo-
m
oiooych kryteriów cząstkowych g1...gb> tworzy odrstąy MNffijH wymagający zasięgania opinii ekspertów l jSrednlwoU rótoycb & ceDf noZna więc w przypadkach tak skomplikowanych i traśaya® jOÓwić o nubmodeiach generowania pseudokryteriów*
Rozmiary niniejszego paragrafu nie pozwalają na wyczerpująca przedstawienie pełnej aoalizy decyzyjnej* Przytoczy*? jedynie* bez dyskusji, dwufazową macierz pseudokryterlów oraz wakatnlkO* veta, wypełnioną danymi zaczerpniętymi z wylej wymienionego studium porównawczego /tabela 1.9^•
Tabela 1.9
*1 |
% |
| |
5* |
«5 |
86 | ||
ai |
• |
• |
| |
• | |||
a2 |
- |
• |
• |
• |
• | ||
a9 |
• |
• |
* |
• |
• I |
* | |
Progi indyferencji |
•»2 |
V |
n |
«6 | |||
Progi preferencji |
Pi |
P2 |
p5 |
Pa |
1 |
1*6 | |
Wskaźniki veta |
V1 |
v2 |
v3 |
v4 |
i |
% | |
Ponieważ |
progi |
indyferencji |
qŁ oraz |
preferencji z |
•yjąt- |
kiem qy q^ oraz Py mają postać funkcji progowych i podobnie kryterium veta - postać funkcji progowej veta, nie jesteś-■y w stanie, ze względu na brak miejsca, umieścić pełnego zapina wylej wymienionych trzech klas progów bezpośrednio w tabeli 1*9* Zasygnalizowane symbolami q^, pŁ oraz miojsca poda-Jwy w postaci rozwiniętej odrębnie dla fazy pierwszoj - zestaw funkcji progowych indyferencji oraz preferencji /tabela 1.10/ i ule fazy drugiej - pełny wykaz funkcji progowych veta.