oć nmauizm rze śpiewu kołysze się obydwa bóstwa na huśtawce, zanim razem spędzą noc za zamkniętymi drzwiami.
W dzień powszedni zdarza się, że przez świątynię przechodzi dwadzieścia do dwudziestu pięciu tysięcy odwiedzających, którzy uczestniczą w publicznych nabożeństwach (pudźa) oraz odprawiają własne obrzędy. Mogą oni również skorzystać z posługi kapłana, który w ich imieniu złoży obiaty i wyrecytuje 108 imion bóstwa. Kapłani bramińscy osiągają prawo, odpowiednią czystość i moc służenia Minakszi oraz Sundareśwarze z powodu urodzenia w określonej kaście, a także po przejściu przez rytuały j inicjacji i konsekracji. Zaspokajają oni potrzeby bóstw oraz są pośrednikami, którzy umożliwiają zwykłym wyznawcojfl składanie obiat i uzyskiwanie boskich błogosławieństw i
Reakcją zwykłych wyznawców na boską obecność może I też być przyjęcie pomocy lub znalezienie schronienia u gu- I ru, czasami powiązane z przyłączeniem się do jego lub jej j sampradaji. Zajmiemy się teraz takim właśnie ruchem Śfli- I gijnym, powstałym wokół A. C. Bhaktivedanty Swamiego, I bengalskiego sannjasina, który opuścił Indie w wieku 69 lat, I aby rozprzestrzeniać świadomość i miłość Kryszny na Za- I chodzie. Założony przez niego w 1966 roku ruch, MiędzyI I narodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny (Interną 00- I nal Society for Krishna Consciousness - ISKCON), rozrósł j się szybko jeszcze przed jego śmiercią w 1977 roku. Obee- I nie posiada wyznawców w Indiach oraz innych krajach Łz- i wijających się, jak również na Zachodzie.
Ci, którzy spotkali się z wyznawcami Hare Kryszna kupili książki tej grupy, znają zapewne dwa zwroty, które odzwierciedlają ich sposób myślenia o bóstwie oraz reakc® człowieka na boską obecność. Pierwszy zwrot lin ówi o Krysznie jako o „Najwyższej Osobie Boga”, co wskaz^^H że Kryszna jest najwyższą boską osobą, z którą pragną pb*n co wać wyznawcy. Drugi zwrot, „Powrót do Boga” (ta kże tytuł czasopisma wydawanego przez Towarzystwo), wyral
Boska obecność 83
Łragnienie wyznawcy, aby odnowić wieczną więź z Krysz-I ną> pisma Bhaktivedanty Swamiego, a w szczególności jego Komentarze do Bhagawadgtty i Bhagawata Purany (znane Bako Śrimad Bhagawatani), pomagają wyznawcom zrozu-R mieć, że wszystkie ich działania są okazją do służenia Bogu. Koza samym oddawaniem czci Krysznie w świątyni obej-I muje to również indywidualne, codzienne nucenie mantry mjiare Kryszna, śpiewanie imion Pana i sławienie jego chwa-I fy oraz codzienną pracę, podczas której jego imię powinno ■być nieustannie wspominane.
R Wyznawcy powtarzają, jak czynił to założyciel ruchu, ■apel szesnastowiecznego bengalskiego świętego Ćajtanji,
I głosić imię Kryszny w każdym mieście i wiosce. Poważ-ine traktowanie tego zalecenia oznacza, że wyznawcy nie po-Pwinni zadowalać się obcowaniem z Kryszną wyłącznie po-■przez doskonalenie dyscypliny duchowej, lecz również przez zapoznawanie innych z Kryszną oraz drogą pobożności (bhaktijoga). Wyznawcy zapraszają innych ludzi do odwiedzin w świątyniach, odbywania dańan, uczestnictwa w wykładach, kupowania książek, udziału w imprezach festiwalowych, jedzenia prasadu - potraw błogosławionych ■przez Krysznę. Publiczne oddawanie czci, procesje i piel-| grzymki wyprowadzają imię i postać Kryszny na ulice in-f dyjskich miasteczek oraz wielkich miast Zachodu.
Podobnie jak szeroki odzew na cud Ganeśi, ta forma oddawania czci Krysznie stała się ogólnoświatowym zjawi-skiem^świadectwenSS że obecność bóstwa w charakterystycznej dla hinduizmu postaci wykracza obecnie poza Indie. Prowadzącego tego historyczne przemiany są zagad-nieniem, którym zajmiemy się obecnie.