img20901 djvu

179

Wybijając się wyżej nad Ikara loty;

Kołysze się nad Polską, wybierając z wielu,

Z któregoby mógł miejsca wymierzyć do celu.

Nikt z Sławianów nie przeszedł Jabłonowskich sławy, Mają w swym domu mitry, krzesła i buławy.

Ich wysokiemi czyny napełnione dzieje,

W nich strapiona ojczyzna zwykła mieć nadzieje. Chętnie mieszczą u siebie Gradywa z Palladą,

Znani w polu siłami i w senacie radą.

Jazon po morzach błądził dla złotego runa,

Im te dary w dom niosła przyjazna fortuna.

Równy przodkom Antoni, nowe wziął fawory,

Gdy go nieba zrządziły ojcem Teodory.

Czy ona melodyjne daje słyszeć tony,

Czyjże głos tak przenika, czyj tak jest pieszczony? Czyli też raźną nóżką skoczne toczy tańce, Wdzięczniejszych nie widziały dawne Polski krańce. Wszystkie ku sobie oczy, wszystkie serca zwraca, Przynęcone powabem respektem ukraca.

Kupido, na Hetmana niosąc chytre sidła,

Usiadł naprzód na czole u tego pieścidła. Pomyślności zasadzkom upatrując z górki,

Postrzega dwa podobne pod szyją pagórki;

Tam się spuszcza i bawi; wierzę, że nie nudził,

Nie miała takich. Psy cha, którą on ułudził.

A czekając nadejścia wspaniałej zdobyczy,

W tak łubem miejscu długo bawić sobie życzy.

Idzie wódz wielkomyślny, zadumiony cały,

O przynętach zwycięstwa i piękności chwały,

Gdy Kupido ukryty, srogiej zemsty chciwy,

Z natężonej weń strzałę wypuszcza cięciwy. Szerzących się płomieni sprawiwszy zadatki,

12*