DSC04208

,0-HW

(metionina 0,8-1,0 %; cystyna 1,3-1,4 %) oraz tryptofan (0,8-1,1 %) (skrobia stanowi 40-45% suchej masy nasion!7Budowa skrobi bobiku*i) grochu jest podobna; zawartość amylopektyny w skrobi waha się od 55 do 66%, a gorzej trawionej t amylozy—od 34 do 55% . Zawartość amylozy w skrobi grochu i bobiku jest wyższa rPftrtffi&r skrobi zbóż.i ziemniakóu^Jasiona bobiku zawierają w suchej masTeó<Tl7 ' do 18% węglowodanów nieskrobiowych, wśród których dominuje celuloza oraz od 3,8 do 4,7% oligosachaiydów, składających się z sacharozy (1,4 do 1,7%) 1 i or-galaktozydów (2,4 do 3,0%

i^Zawartość tłuszczu w nasionach bobiku jest niska i wynosi 1,0-1,9% suchej masyj^iększość, ba pnPiTrTftflTf kwasów tłuszczowych, stanowią kwasy nienasycone z przewagą kwasu linolowegijJSpośród kwasów nasyconych występujących w bobiku największy udział ma kwas palmitynowy.

CWartość energetyczna nasion bobiku dla świń wynosi 14,5 MJ EM/kg suchej masy. Strawnośćjeliłowa białka bobiku nie jest zbyt wysoka i wynosi około 70%3 Obecność tanin i pozostałych substancji antyodżywczych, a także wysoka zawartość celulozy w nasionach obniżają strawność białka. W związku z tym^dział śrffly bobikowej w mieszankach dla świń rosnących nie powinien przekraczać 20%, a w żywieniu loch i knurków hodowlanych bobik nie powinien być stosowany Nasiona bobiku oprócz tanin zawierają czynnik antytrypsynowy, Iektyny oraz wicynę i konwfćimę.^bećnós? substancji antyodżywczych w nasionach bobiku ogranicza ich stosowanie w żywieniu drobiuJWicyna i konwicyna, które nie wywołują większych zaburzeń u ptaków młodych, mogą powodować zmniejszenie spożycia paszy i masy jaj u kur niosek. W związku z tym{nie powinno się stosować "śruty z nasion bobiku w mieszankach dla kur niosek, a jej udział w mieszankach dla młodych kurcząt (0-4 tygh j kurcząt rzeźnych (4-8 tyg.) nie powinien przekraczać, odpowiednio,® i 10%J

C Bobiku mezaLęcasię podawać dla krów wysoko mlecznych. W żywieniu cieląt w wieku powyżej 12 tygodni i opasów śruta z nasion bobiku może stanowić do 10% mieszanek treściwych^

V 10.2.3. Łubiny (Lupinus ssp. L.)

tk Łubiny należą do rodzajń Lupinus. W Polsce są uprawiane trzy gatunki łubinu; ^Jńały(L. a/husj^wąskolistny (L angustffolius^iJóit^(L. luteus), który można uprawiać ■- na glebach lekkich i zakwaszonychffla paszę używane sajedsnie nasiona odmian słodkich o niskiej zawartości alkaloidów^ Wartość pokarmowa łubinów jest s? (7 zróżnicowana ze względu na różnice w zawartości białka i tłuszczu.

V    (Żawartośdbiaika ogólnegojw suchej masie nasion wynosi średnio 35% w łubinie

* białym,:33 % w łubinie wąskolistnym i 44 % w łubinie żółtyrjJ ■4 Skład aminokwasowy. białka htb^ir|ów jest mało zróżnicowanyZawiera ono 0 y mniej lizyny J4,8-5,0%) tuż pozostałe strączkowe, jest nbngip w metioninę, ^ (0,7-0,8%) i tryptt3an'(0,7-0,9%). Białko łubinu żółtego zawiera mniej treoniny C i znacznie więcej cystyny niż białko pozostałych łubinów i innych strączkowych.

Spośród su BSfyWlu

-jatraaSw nii Madu indol ialra®ć^!0|

Sffipw

IśćStihmJ Tadewszystł .‘^asąszcze Aa łśałego -Aów nie §Smw