DSC04213

WPOW ANI. TH ATYnit,

130

WPOW ANI. TH ATYnit,

130

ACiNgjr Iaccmoa U CC MO A

Fig 87 Profil osadów i diagram pyskowy (część) odkrywki w Józefowie (wg

J. Dylika, 1968)

I — utwory glinlasto-plaszczyste, 2 — ił, 3 — torf, 4 — 11 mulasty, 5 — gytia, 6 — gytia ? warstewkami drobnego piasku, 7 — torf, 8 — żwiry lcongeliflukcyjne, 9 — plaski i mulkl

rytmicznie warstwowane, 20 — torf

ii!

1 II

t

r

podobnego poziomu stwierdzono również w Szwajcarii na Pojezierzu Suwalskim. Sugestie S. T. Andersena (1961) i J. Dylika (1968) dotyczące występowania takiego samego poziomu w profilu z Horoszek na Nizinie Podlaskiej (K. Bitner, 1954) należy traktować bardzo ostrożnie. Niewykluczone bowiem, że utwory organiczne w tym profilu są zaburzone przez struktury zmarzlinowe dużych rozmiarów.

Ranga i krótkotrwałość ocieplenia zaznaczonego w profilach z Józefowa, Kaliskiej, Szwajcarii i ewentualnie Horoszek przemawiają co najwyżej za interfazową rangą odpowiednich warstw. Przyjmując więc za J. Dylikiem jego nazwę od profilów w Józefowie, owo najstarsze w zlodowaceniu północnopolskim, „cieple” wahnięcie klimatyczne nazwano interfazą józefowską. Do jej przewodnich cech geologicznych należy ciągłość sedymentacji w niektórych jeziornych zbiornikach wieku eemskie-go, przy niewielkiej zmianie typu osadu. O obecności} w profilach osadów interfazy józefowakiej nie decydują więc kryteria litologiczne bądź inne geologiczne, ale podane poprzednio kryteria paleobotaniezne.

Część stadiału kaszubskiego starszą od interfazy józefowskiej można wstępnie nazwać fazą przedjózefowską, a jego młodszą część — fnzą główną, dla podkreślenia, że obejmuje ona dłuższy odcinek stadiału i większość jego osadów.