DSC04277

2(14 (1)1,V. Ali V WYNTI';l*( >W ANI A I HTIt ATYCJH AITIA

clinia eroiyjną, która naloty wiązać ko atadialom mazrowiocko-podluskim, W dolinio CaarnoJ Priemnzy oddziela Jo poziom organiczny InlamU-diału bodidńakiogo (S. Gilewska, Ii. Stuchltk, 1959), Do nich miały n*U» tt'6 świry x materiałem wapiennym, z których jeat utworzony stotok Prądnika i Dłubni (M. KUmaazewaki, 19B2b; M. TyczyAaka, 1908)} ich wiek (co najmniej części stropowej) należałoby w świetle znalezisk archeologicznych wiązać obecnie z „wczesnym wttrmom*¹ (J# Kozłowski, 1969).

W dolinach karpackich osady ze zlodowacenia środkowopolskiego są wykształcone jako osady rzeczne i stokowe miąższości 10—25 m. Nu cokole tarasu średniego, wysokości 10—20 m, leżą gruboziarniste, dobrze obtoczone żwiry rzeczne, ku stropowi coraz mniej obtoczone (fig, 118, 119), zazębiające się z osadami stokowymi. Na nich występują osady facji tarasowej i deluwialne drobne piaski i mułki, przypominające

10 Ą

-P-. o

800 1000

200

ⁿ . n. .p , - J

400    600    800    1000

Fig. 118. Zmiany obtoczenia żwirów w profilu jednej pokrywy (taras średni Sanu w Solinie— wg L. Starkla, 1965)

a — spąg żwirów, b — środkowa część pokrywy, c — strop żwirów zazębiających się z osadami soli-flukcyjnymi

mady tarasów holoceńskich. Przechodzą one ku górze w utwory soli-flukcyjne i deluwialne (Ciężkowice, Zabrodzie, Jazowsko). Zarówno osady stokowe, jak i strop aluwiów są wyraźnie odwapnione, natomiast spąg żwirów został scementowany węglanem wapnia. Odwapnienie i zwietrzenie okruchów piaskowca pozwala odróżnić pokrywy ze zlodowacenia środkowopolskiego od młodszych, ze zlodowacenia ostatniego, które je często okrywają (J. Dziewański, L. Starkel, 1962, 1967).

W kilku profilach aluwia są dwudzielne (fig. 119). W stożku Ustronia, badanym szczegółowo przez E. Stupnicką (1963; E. Stupnicka, A. Szumański, 1957) i K. Szczepanka (1965), leżącym zdaniem L. Starkla (1967) powyżej pokryw tarasowych z ostatniego zlodowacenia, między dwiema seriami żwirów występują gliny stokowe z rumoszem i mułki torfiaste z florą lasotundry, zawierającą m.in. makroskopowe szczątki brzozy, sosny i świerka. W podobnym profilu w Hoczwi koło Leska