DSC05705 (2)

Piotr Boryka

Zdrowie Ja tę wysuszę i mych Sieradza nów,

Do ciebie, Kfwjasipiwski.

Kwasi [plwskl]

Z chęcią, mości panie,

Wytrę ja ją jak płatem, skoro sie dostanie.    ¹⁸⁰

Za zdrowie jego mości hetmana naszego I za wszytkich chorągwi wojska podolskiego!

Do was, panie Kuflowski.

Kutnowski]

Nie omieszkam kęsa, Trzeba mi też czym popchnąć wieprzowego mięsa.

Za zdrowie pułkownika mego jego mości,

Dla jego przeciwko mnie wielkiej łaskawości!

Do ciebie, Moczygębski, obracam tę pełną!

Moczy[gębskiJ

Wyssę ja ją jak gębką, tą pod nosem wełną.

Bóg ci zapiać! Hej, spora, daj ją Bogu, bania!

Dawnomci jej też czekał, jako deszczu kania. ¹⁷⁰ Za zdrowie jego mości Rotmistrza naszego I za to wszytko grono koła rycerskiego!

Do ciebie mi sie pić chce, panie Żyburowski!

Ży bu r[o wsk i]

Pij z Bogiem! Nie zlęknę sie ni ja, ni Czopowski,

Do którego wnet spełnię, jak wezmę od ciebie;

Nie w jednejeśmy takiej bywali potrzebie.

Hej, za zdrowie wszytkiego wojska husarskiego!

Czopo[wskl]

Pij, bracie, byle tyło nie za kwarciańskiego;

Bo oni tylko kwartą gorzałkę pijają I stąd je kwarcianymi prości nazywają.    ¹⁸⁰

Z chłopa król

A ja zaś horelicę rad piję i garcem,

Napełniże mi jeno jakim dobrym marcem;

Byś chciał jako na jwiętszą ze wszytkich kurową,

Przecię ja pójdę jak nic do dom z zdrową głową.

Żebyś tego doświadczył, tobie, panie Hrycku,

Luboś już sobie nalał horelice w mycku,

Obiecuję ten puchar.

Rot [mistrz]

Pijcież bożą mocą!

Dzba[nowski]

Ej, pijąc, daj je diabłu, aż sie chłopi pocą!

Hry c[zko]

i

Za zdrowiezko wszytkieho wojska kozackieho, Niźoweho, dońskieho i zaporoskieho.    ^lt0

Nalawszy sobie w sajdak horelice z piwcem,

Zowcież mię, jeśli chcecie, mołojcy, myśliwcem.

Koli ja tu zatrublu, jeno stańcie wkoło,

Ja ten trunek z sajdaka wydmuchną wesoło.

Pija[nowski]

Nie znaliśmy do ciebie kozackiego figla,

Sypieć sie trunek w horło jako mąka z pytla.

Dzba[nowski]

On jeszcze do nas idzie z swym brzuchem

Brzuchowski,

Dawny sługa i wierny zawsze Bachusowski.

w. 105 W druku ten wiersz należy do repliki Hryczka.

149