DSC06355

Metody badań dna oceanu i złóż kopalin 65

wydobycia i transportu konkrecji (jedno- lub dwu-rurowe) polegają na zasysaniu konkrecji z wodą przez urządzenie zbierające i ich transport do komory separacyjnej. Ze względu na duże opory przepływu w rurociągu transportowym na różnych głębokościach umieszczane są pompy głębinowe. Metoda ta testowana była na statku „Sedco 445”. Projektowane są także autonomiczne podwodne pojazdy górnicze wyposażone w głowice ssąco--zbierające. Konkrecje z dna morskiego transportowane są w tym przypadku do tzw. złącza buforowego i dalej urobek transportowany jest na powierzchnię morza metodą pneumatyczno-hydrauliczną.

W Zatoce Meksykańskiej prowadzona jest na stosunkowo znaczną skalę podmorska i otworowa eksploatacja siarki metodą Frasha. Otwory eksploatacyjne wiercone są ze specjalnych platform. Do otworów tych wtłacza się gorącą wodę, która topi siarkę znajdującą się w wapieniach, a następnie roztopioną siarkę wytłacza się sprężonym powietrzem do wylotu otworu, skąd specjalnym rurociągiem przetłaczana jest do zbiorników na lądzie. Rurociąg jest koncentryczny, podobnie jak kolumna rur eksploatacyjnych w otworze. Rura wewnętrzna o najmniejszej średnicy 6" (15 cm) służy do transportu płynnej siarki; w przestrzeni pierścieniowej pomiędzy rurą wewnętrzną a środkową przepływa gorąca woda. Rura środkowa obłożona jest warstwą izolacji cieplnej, którą chroni rura zewnętrzna. Wzdłuż tego rurociągu poprowadzony jest także wodociąg dostarczający wodę do kopalni i dodatkowo wodociąg odprowadzający wystudzoną wodę. W kopalniach tych zużycie wody jest duże i dochodzi nawet do 60 m³/min. Platformy wydobywcze są rozmieszczone zwykle w odstępach 60 m, a wysokość ich wynosi 18 m nad poziom morza. Produkcja siarki sięga 4000 t/d.

W ostatnich latach prowadzone są także prace badawcze nad technicznymi i ekonomicznymi aspektami eksploatacji otworowej podmorskich złóż soli oraz wód termalnych.