DSC07005 (3)

50 Vw Mnitm immśiim - CżfżZ uim

męś

frn* Ho#a, naprzód! legom ż#dał właśnie, nie lękaj się, nikł nas »j« jmnu

fmrknta Ootiozmc - powali! —

Myś

Wszędzie rozwalmy jakiegoś uaiomu, który musiał wieki „

Rewolucja -

Przeiiwać, mm • Ul lift mary, pmiiioza, kapitele - cwiertowam- zntszczenlekoś-nurtutmit' floresy, którymi oplatano starodawne sklepienia ciołów: zagłada (era/ mii |-»1 stop# zamignrła stłuczona szyba - zda się, że twarz    wiary

liugarodzn y na chwilę wyjrzała z cieniu i znów tam ciemno — tu, p*tu, i atu aiLi»tj lrz> tu krata żelazna zasypana gruzem — z góry lun#ł błysk pocho- I diu widzę pół ry erza śpi#» ego na połowie grobu - gdzież jestem, przewodniku? -

Pnrrkrata

Na.*, ludzie krwawo pik owali przez czterdzieści dni i nocy, aż wreszcie zburzyli ostatni kościół - na tych równinach. Teraz właśnie cmentarz mijamy. -

Nfi

VIasze pieśni ludzie nowi. gorzko brzmię w moich uszach - czarne postacie z tylu, z pi/‘—tu, po bok#i b się . łsn#, a pędzone wiatrem blaski i cienie przechadzaj# się po tłumie jak Żyj§ee duchy. —

Pnrrbodzyzy

U imieniu ftolnośt i pozdrawiam was obu. — fłrufp

Przez śmierć panów witam was obu. —

Tnteei

( ./• la, j.r nie śpieszycie? Tam śpiewaj# kapłani Wolności. -FrtrrhnU

Viepo<iohna się oprzeć - zcwozęd nas pchaj#. —

htoz jest ten miody człowiek na gruzach przybytku stojęcy? - TYzy ogniska pali; M. pod nim, wśród dymu i Inny twarz jego płonie, głos jego brzmi szaleństwem, -

Przechrzta

Leonard - prorok „nowej wiary"

lo l-conanl. prorok natchnięty Wolności - naokoło stój# nasz* kapłony, lilo/oly, poeci, artyści, córki ich i kochanki, —

Mg*

ll.i' wasza arystokracja - pokaz mi tego, który cię przysłał.

Leonard

Rswołucja -obrzędy •nowtj wtary”

§f|§ ^,ni W *#t, do pusm, w ol,jęcia, daj,_:j₍.    _fnoj_?j

niepodległą, wyzwolony, obnażoną /. zasbm i prw»y<i6», wybraną tpośród córek Wolności, oblubienicę moją, -

Głos Dziewicy

Wyrywam się do cielne, mój kochanku! -Drugi Głos

» ramiona wyciągam do ciehie - upadłam z niemocy - tarzam się po Bi

szczach, kochanku mój! -Trzeci Głos

Wyprzedziłam je - przez popiół i żar, ogień i dym stąpam ku tobie, kochanku mój! -M ąź

h rozpuszczonym włosem, z dyszącą piersiy wdziera się na gruzy namiętnymi podrzuty, i

Przechrzta Tak co noc bywa. -

Leonard

Do mnie, do mnie, o rozkoszo moja - córo Wolności! - Ty drżysz w boskim szale! Natchnienie, ogarnij my duszę - słuchajcie wszyscy - teraz wam prorokować będę. -

Myż

Głowę pochyliła, mdleje. -

Leonard

My oboje obrazem rodu ludzkiego, wyzwolonego, zniartwychwstajyeego - patrzcie 1 stoiin na rozwal i narh starych kształtów, starego Boga. - Chwała nam, bośmy członki Jego rozerwali, teruz proch i pył z nich - a duch Jego zwyc iężyli naszymi duchami -duch Jego zstąpił do nicości. -

Chór Niewiast

Szczęśliwa, szczęśliwa oblubienica Proroka - my tu nu dole stoimy i zazdrościli) jej chwały. -

Leonard

Świat nowy ogłaszam — Bogu nowemu oddaję niebiosa. - Panie swobody i rozkoszy, Boże ludu, każda ofiura zemsty, trup każdego ciemięzcy twoim niech będzie ołtarzem - w oceanie krwi utoną sture Izy i cierpienia rodu ludzkiego - życiem jego odtąd szczęście - prawem jego równość - u kto inne tworzy, temu stryczek i przeldęstwo. -

Chór Mężów

Kozpudła się budowa ucisku i dumy - kto z niej choć kamyczek podniesie, temu śmierć i przeklęstwo. -