DSC08148 (2)

124

, Więc do pałki; jak jął machać nie myśląwszy wiele,

!J Zamiast wilka, który uciekł, zataił swoje cielę, j Trafia się to i nie w lesie, panowie doktorzy 1 Leki — pałka, wilk — choroba, .a’ cielęta -j- chorzy. ,

14. JODŁA ,1 JAPŁOInT .

Jabłoń rzekła sąsiadce: O ponura jodło I

Po cóż blisko mnie wzrastasz;''gdy jesteś tak podłą?

Patrz, do moich owóców jak się każdy^łspieszyl Patrz, jak widząc, że kwitnę, każdy się ireaSszy!"

* Spadły kwiaty za czasem, owoce zerwano, >

Spadły liścia, a za tym o jabłoń nie dbano.

Widząc to rzekła jodła: „Sąsiadko zbyt harda,

Osądź teraz, czy słuszna byłą twoja wzgardą,

O tym, co było zewnątrz, trzymałaś wysoce:

Nie ciebie ludzie czcili, Jeęz twojg pwoce".

15. PODRÓŻNY

Arab jeden, gdy go noc w podróży zapadłą^-,

A był dwa dni wśród stdpii bez wody, b£z jadła,

Postrzegł worek na drodze? ^-wziął rozweselóky, '

A w blasku gwiazd chcąc wiedzieć, cżytri był napełniony, ⁵ Jęknął i rzekł niezmierną boleścią przejęty:

„Jam rozumiał, że kasza, a to dyjamenty!"

16. BOCIAN I JELEŃ

Bocian, miasta mieszkaniec, mówił jeleniowi:

„Ty kunsztu lekarstw nie znasz". Jeleń mu prawie: _s

14.    JODŁA I JABŁOŃ

w. 5 za ęzaseip — po pewnym czasie.

15.    PODRÓŻNY

w. 1 zapadła — zaskoczyła, w. 2 Btep — tu: pustynia.

... mówisz, bocianie, lekarstw We rozumiem

P" leczysz, a ]a chorować nie umiem"

> I mądrzeć w lat dziesląć na dachu przy miećcie-

U*»^a

9 erostak na puszczy, żył tylko lat dwieście ' lf» v

JELEIŚI

^aumiem — nie znam, nie używam.