DSCF0007

vxv \w

Specyfika badań nad relacją Galla

o początkach dynastii Piastów:

między fikcją literacką a prawdziwą historią *

0«ll£~MĄt>Q    J

Okładkę projektowała: Ewa Gierach-Radziwonowica    / |

Redaktor: Jacek Twardowski    BIBLIOTEKA INSTYTUTU HISTORYCZNEGO

Uniwersytetu Warszawskiego

Redaktor techniczny: Anna Grzegorowska

Korektor: Jadwiga Rolińska

Wpisano dc inwentarz*.

Podanie o Piaście i Popielu jest najstarszym w sensie dawności po-j wstania wykładem polskiej historii¹, najwcześniejszym fabularnym odzwierciedleniem grupowo-historycznej świadomości państwa dynastii Piastów i zarazem relacją sięgającą najgłębiej w przeszłość państwową, bo do jej początków. Te trzy „naj” dają naszemu przeka-"i zowi wyjątkowe miejsce w historycznej tradycji, a tym samym w historiografii. Jest to źródło, do którego ustosunkowuje się każde pokolenie badaczy, choć czasami dyskusja nad nim ma charakter po-{ wszechny i pierwszoplanowy, kiedy indziej odbywa się w węższym I gronie, na marginesie wielkich tematów. Mamy więc do czynienia z klasyczną pozycją polskiej mediewistyki, o długiej ciągłości badaw-I czej, którą współtworzyły wielkie i zapomniane nazwiska i na którą składały się najróżniej oceniane przez potomnych metody pracy.

Stałe zainteresowanie podaniem wynikało i wynika nie tylko z jego specyficznego znaczenia dla ojczystej historii. Legenda o początkach dynastii piastowskiej skutecznie przeciwstawiała się roz-

© Copyright by

Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warna w* 1986

BtSMOTEKA INSTYTUTU K.’S70R'i fZTUW

ISBN 8M1-06697-0    WWSUmru WAU^.0*

BIBLIOTEKA INSTYTUTU HISTORYGZNOT

Uniwersytetu Warszawskiego

*

TflTlOAK

* Autor serdecznie dziękuje Fundacji Aleksandra von Humboldta (Bonn) za stypendium naukowe, które umożliwiło mu pobyt w okresie od sierpnia 1981 do czerwca 1983 r. na Uniwersytecie w Tybindze i napisanie niniejszej pracy. Wyraża także wdzięczność Dyrekcji Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk za życzliwe poparcie dla jego poczynań naukowych.

¹ Jest ono wcześniejsze także od Kroniki Galla, który nie był jego autorem, chociaż mógł wpłynąć na kształt przekazu jako redaktor tradycji przekazanej mu „a senioribus i antiąuis”. Zob. niżej w niniejszej pracy, rozdz. III, IV, V.

W pracy posługujemy się edycją Kroniki Galla sporządzoną przez K. Maleczyńskiego: i Galii Anonymi Cronica et gęsta ducum siue principum Polonorum [w:] MPH n. s., t. 2, Cracoviae 1952. Tłumaczenia tekstu Kroniki, jeśli nie zaznaczono, że pochodzą od autora pracy, wzięto z jej przekładu dokonanego przez R. Gródeckiego i M. Plezię (Kronika polska, Wrocław 1968).