106155

czynniki specyficzne i niespecyficzne. Czwarty, piąty i szósty informują o wynikach badań nad skutecznością technik psychoterapeutycznych. Podrozdział siódmy, ósmy i dziewiąty dotyczą wyników badań nad czynnikami niespecyficznych. Siódmy koncentruje się na zachowaniach pacjenta i terapeuty w relacji terapeutycznej. Ósmy na roli oczekiwań pacjentów wobec psychoterapii i efektu placebo. Podrozdział dziewiąty dotyczy roli poczucia skuteczności dla przebiegu terapii i utrzymania poprawy. Dziesiąty zajmuje się właściwościami klienta przed terapią, które mają znaczenie dla uzyskania poprawy w psychoterapii i utrzymania jej. Podrozdział jedenasty odnosi się do czynnika poza terapeutycznego, jakim jest wsparcie społeczne, które ma związek z efektywnością psychoterapii.

Słowa kluczowe: koncepcja działania psychoterapii, czynniki specyficzne , czynniki niespecyficzne, czynniki pozaterapeutyczne

1. Koncepcja działania psychoterapii

Podrozdział ten przedstawia definicje pojęć czynniki specyficzne i niespecyficzne, koncepcję ich działania i relacji między nimi, a także koncepcje czynników niespecyficznych.

Istotą psychoterapii jest stosowanie technik psychoterapeutycznych. “Psychoterapia polega na świadomym i celowym stosowaniu technik, wyprowadzonych z zasad uznanych teorii psychologicznych, przez osoby wykwalifikowane drogą szkolenia i doświadczenia, aby rozumieć te zasady i stosować te techniki, z intencją pomagania ludziom modyfikować takie osobiste cechy, jak uczucia, postawy, zachowania, które są oceniane przez terapeutę jako nieprzystosowawcze” (Meltzoff i Komreich, 1970, s.5).

Uzyskiwanie korzyści z psychoterapii jest wyjaśniane za pomocą zapożyczonej z medycyny koncepcji działania leków i efektu placebo (Rozenthal i Frank 1956; Stnipp 1970; Butler i Stnipp 1986). Analogicznie do działania leków w farmakologii można wyjaśnić

2