DSC06402 (2)

tych związków wróćmy do naszego przykładu predykatu teoretycznego: „x doznaje uczucia strachu”. Zastosujmy oznaczenia: S(pc) — predykat obserwacyjny orzekający o dowolnej osobie, że znajduje się ona w takiej obser-wowalnej sytuacji, która stanowi — zgodnie z wiedzą psychologiczną -wystarczający warunek doznania przez nią uczucia strachu; U(x) — predykat teoretyczny „x doznaje uczucia strachu”. Przyjmujemy, że zdanie: ,,/\ [S(x)-+

X

-* U(x))” jest zdaniem psychologii. Przez T(x) oznaczmy jeden (albo całą koniunkcję) z predykatów obserwacyjnych: „ujc—a występuje wzmożone bicie serca”, „ujc—a wilgotnieje skóra dłoni”, ,,u x—a. występuje przyspieszone tętno”. Jak pamiętamy z kursu psychologii ogólnej, są to obserwacyjne korelaty uczucia strachu. Można zatem napisać zdanie, które jest twierdzeniem psychologii: „T(x)J’.Ze zdań: ,,/\ [S{x)-+U(x)]” „i” * *

„A    wynika logicznie zdanie: „ /\ [iS(x) T(x)]” (ibidem,

X    X

s. 131), gdyż wyrażenie:

A UH»W]^A AUH    -** (*)] -*• A [/(*)-* * (*)J.

X    X    X

jest schematem tautologicznym.

Jest tedy - pisze J. Kmita - zdanie „A [S(x)~>T(x)J” potwierdzoną

X

hipotezą psychologiczną, pozwalającą twierdzić o danej osobie że gdy znajdzie się ona w sytuacji scharakteryzowanej przez predykat S(x)_t to doznając uczucia strachu objawi symptomy (obserwowalne!) scharakteryzo-