DSC06885 (4)

22 jfpff    —-¹—■

Jednym westchnieniem, skinieniem, oosyma,

Ukaie paypnll ch«ć zemsty m*dmuch»ć.

Wyrok mój zda m przybliżać do końca.

Nic już Krzyżaków od wojny nie wstrzyma.

Wcaorażmy i Rzymu odebrali gońca.

Z różnych stron świata niezliczone chmury Pobożny zapał w pole nagromadził.

Wszyscy wołają, abym ich prowadził I2«ei 2 zsiaczem i krzyżem na wileńskie mury.

A przecież — wyznam ze wstydem! w tą) chwili.

Kiedy sie ważą narodów wyroki.

Mysie o tobie, wynajduje zwłoki.

Żebyśmy jeszcze dzień jeden przeżyli.

Mjortnśri* jakże wielkie twe ofiary!

Jam miłość, szczęście, jam niebo za młodu

1    Trwał poświecić <fia sprawy narodu.

2    M lecz I męstwem! a dzisiaj ja stary.    Ważny _Cvx

powinność, rozpacz, wola Boża I3°i Pędzą mię w pedel a ja siwej głowy

Nie ««"*«" oderwać od tych ścian podnoża.

Ażeby twojej me stracić — rozmowy 1"

UtmHmąk z wieży słychać tylko jęld;

W należeniu długie przeciekły godziny,

Noc im rzedniała i promyk jutrzenki iaż zarumienił Bca cichej wody; taniędzy liściem drzemiącej krzewiny Ze szmerem ranne przewiewały chłody.

Ptaszęta cichym ozwały się pieniem,

PMI Umilkły znowu — i długim milczeniem Znać dąją że się zbudziły za wcześnie.

Konrad powstaje, wzniósł ku wieży czoło,

Długo na kratę pogłądał boleśnie;

Słowik zanucił- Konrad naokoło Spojrzał; już ranek; — opuścił przyłbicę,

W szerokie zwoje płaszcza twarz obwinął,

Skinieniem ręki żegna pustelnicę 1 w krzakach ygmął

Tak duch piekielny od wrót pustelnika ¹³¹⁰¹ ||g odgłos dzwonu porannego znika.

Konrad Wallenrod - IV 23

IV

UCZTA

Był dzień patrona²¹, uroczyste święto, Komtury z braćmi do stolicy jadą,

Białe chorągwie na wieżach zatknięto.

Konrad rycerzy ma uczcić biesiadą.

Sto białych płaszczów powiewa za stołem, Na każdym płaszczu czerni się krzyż długi:

To byli bracia, a za nimi kołem Młodzi giermkowie stają dla posługi.

Konrad na czele, po lewicy tronu I^,01 Wziął miejsce Witold ze swymi hetmany; Dawniej był wrogiem, dziś gościem Zakonu, Przeciwko Litwie sojuszem związany.

Już Mistrz powstawszy daje uczty hasło: „Cieszmy się w Panu*!* — wnet puchary błysły. „Cieszmy się w Panu!” tysiąc głosów wrzasło, Srebra zabrzmiały, strugi wina trysły.

Wallenrod usiadł i na łokciu wsparty Słuchał z pogardą nieprzystojnych gwarów; Umilkła wrzawa, ledwie ciche żarty I²°l Gdzieniegdzie przerwą lekki dźwięk pucharów.

„Cieszmy się, rzecze; cóż to, bracia moi, Tak-że rycerzom cieszyć się przystoi?

Zrazu wrzask pjany, a teraz szmer cichy; Mamyż ucztować jak zbójcę lub mnichy?

Inne zwyczaje były za mych czasów,

Kiedy na pełnym trupów bojowisku,

Śród gór kastylskich lub finlandzkich lasów, Przy obozowym piliśmy ognisku.

21

Czas akcji

w dzień patrona — patronem zakonów rycerskich był św. Jerzy, którego dniem jest 23 kwietnia.