P Co powodowało moją niepewność?
O Czy próbowałem przeciągnąć partnera na swoją stronę?
O Czy partner próbował przeciągnąć mnie na swoją stronę?
O Co poza tym rzuciło mi się w oczy?
r~Tj DOŚWIADCZENIA
Dziecko, które chciałoby przeciągnąć partnera na swoją stroną, naraża się "——' na kłopoty, ponieważ eksperyment ten może się tylko udać, gdy obie strony zrezygnują z dominacji. Osoby przeciągające partnera na swoją stronę, wyrażają z reguły swoje potrzeby kontrolowania powiązane z obawami przed niepowodzeniem.
Prowadzący może uczestniczyć w tym eksperymencie, np. na stojąco bujać się z dzieckiem, które lubi, i zrobić to samo z dzieckiem, które go irytuje. Proszę zwracać baczną uwagę na swoje odczucia.
m s
(z tradycji gier sensytywnych — Encountertraditioń)
Dzieci mogą w tym eksperymencie wręcz namacalnie stwierdzić, w jakim stopniu mogą zaufać drugiemu.
Od 10 lat.
Około 10 minut.
Jeżeli to możliwe, zabawę najlepiej przeprowadzić na świeżym powietrzu lub w pomieszczeniu z wykładziną dywanową.
Chciałbym z wami wypróbować zabawę, która się nazywa „Sprawa zaufa-nia”.
Wybierzcie sobie najpierw dziecko, którego jesteście ciekawi...
Teraz wytłumaczę wam, jak zabawa przebiega. Mniejszy z was staje plecami do partnera. Wyciąga ramiona i ogląda się. Większy, który za nim stoi, musi się zbliżyć tak bardzo, jak sobie tego życzy mniejszy. Zadaniem większego będzie pochwycenie mniejszego, gdy ten będzie padał do tyłu — z zamkniętymi oczami. Ważne przy tym jest, żeby upadające dziecko nie oglądało się, lecz podjęło z zamkniętymi oczami ryzyko upadku do tyłu. Następnie zamieńcie się rolami; teraz upada większy. Czy wszystko jasne?... Żeby nie było wątpliwości, proszę dwoje dzieci o wykonanie eksperymentu. Kto ma ochotę?...
Dwóm ochotnikom należy ewentualnie pomóc; trzeba sprawdzić, czy wszystkie dzieci zrozumiały, o co chodzi. Dzieci powinny kilka minut eksperymentować.
Teraz chciałbym, żebyście z partnerem porozmawiali o eksperymencie.
— Jak czuliście się w trakcie eksperymentu?
— Ile zaufania mieliście do partnera?
107