DSCN1199

yj Osoby prowadzące wychowanie seksualne

Jakość wychowania seksualnego w ramach katechezy czy lekcji wychowawczych zależy w dużym stopniu od postawy prowadzącego zajęcia - katechety lub wychowawcy: od ich wrażliwości emocjonalnej i duchowej, od kompetentnego przygotowania, od więzi emocjonalnej z dziećmi, a nade wszystko od osobistego stosunku do spraw seksualnych. Wychowanie seksualne jest zawsze pewną formą dawania świadectwa o osobistym przeżywaniu tej ważnej sfery naszego człowieczeństwa.

Uważna obserwacja środowiska wychowawczego w Polsce wskazuje, iż wiele osób prowadzących obecnie zajęcia z wychowania seksualnego przyjmuje - najczęściej z braku odpowiedniego przygotowania i własnej bezradności - postawy ekstremalne. Z jednej strony niektórzy wychowawcy czują się zakłopotani szczerym i otwartym przedstawianiem problemów seksualnych przez młodych. W tej niezręcznej dla nich sytuacji przyjmują postawy „bezpieczne”: nie chcąc ustosunkować się do wypowiedzi młodych lub dają im odpowiedzi ogólnikowe i wymijające. Zakłopotanie to ma różne źródła: nieznajomość problematyki seksualnej, brak doświadczenia pedagogicznego i odpowiedniego przygotowania, lęk przed mówieniem o sprawach seksualnych, głębokie poczucie winy na tle seksualnym, osobiste nieuporządkowanie w tej dziedzinie.

Z drugiej strony istnieje niedobra „otwartość” i „odwaga” w mówieniu o sprawach seksualnych, która koncentruje uwagę wychowan-Jójwnasferze fizycznej. Taka otwartość rani, nieraz bardzo głęboko,

55