6. Obliczenia gwintów
Moment bezwładności przekroju dla gwintu symetrycznego zgodnie z rys. 6.4 jest równy
(6.6)
12 3
Po dwukrotnym scałkowaniu równania (6.4) i uwzględnieniu warunków brzegowych (dla x=c $3i (c)=0 i d„,(c)=0) otrzymamy równanie linii ugięcia
«*) = j[(l-tg2ar)x+2a] ln|-f
+ {c — x) |l—tg*e,+ 2C“| +(l+tg2er)a* -f — y|J. (6.7)
Największa sztywność złącza gwintowego występuje na średniej średnicy roboczej. Dla średnic gwintu mniejszych od d, maleje ugięcie gwintu śruby óeł(x), ale jednocześnie rośnie szybciej ugięcie gwintu nakrętki óe!(x). Podobnie dla średnic gwintu większych od d, maleje ugięcie gwintu nakrętki, a jednocześnie szybciej rośnie ugięcie gwintu śruby. Dlatego też miarą sumarycznego przemieszczenia jest najmniejsze ugięcie występujące na średniej średnicy roboczej. Wielkość tego ugięcia można określić podstawiając x=b w równaniu (6.7). Otrzymamy wtedy
“ 4P^T |l(1 “ tRJcr)b+2al lnT +
gdzie
+ (c-b)(l-tg*a,+ ^) + (l+tg*a,)a*(^--A--i)}
jest bezwymiarowym współczynnikiem zależnym od zarysu gwintu.
6.1.3. Odkształcenia gwintu wywołane silami poprzecznymi
Odkształcenia wywołane działaniem sił poprzecznych wyznaczyć można z równania (patrz rys. 6.4)
gdzie:
jest współczynnikiem kształtu zależnym od rozkładu naprężeń w płaszczyźnie przekroju (dla przekroju prostokątnego k = 1,2),
h
h
a
S~ — y*| — momentem statycznym części pola przekroju powyżej rozpatrywanego punktu względem osi obojętnej, A = bh — polem prze
kroju, I = — — momentem bezwładności przekroju, b — szerokością
E
przekroju, h — wysokością przekroju, G =-——-j- — modułem sprę-żystości poprzecznej, r — współczynnikiem Poissona.
Po scałkowaniu równania (6.9) i uwzględnieniu warunków brzegowych (dla i*c 5„(c)=0) otrzymamy równanie linii ugięcia:
(6.10)
kp(z) (1—rt) / E,tgOr \
Przyjmując x=b, wyznaczamy ugięcie na średniej średnicy roboczej ««(*)-(6-11)
gdzie (o,i = v»—-----1 c— b—aln— I jest współczynnikiem bezwymiarowym.
rEi tg ar\ OI
Wartości bezwymiarowych współczynników (o* i w,, dla gwintu me-
1 9
trycznego, dla którego (tablica 2.1) a, = 30", oi = H, b, — H, c, —
= -|h, a2 = -|-H, c2 = -|h, H--|p przy założeniu n =
=r2=0,3, są równe <0*1=0,038, a>fj=0,096, o»u=0,546, <0^=0,662.
Z przytoczonych obliczeń wynika, że odkształcenia wywołane siłami poprzecznymi są znacznie większe od odkształceń wywołanych zginaniem.
(.1.4. Przemieszczenia wynikające ze ściskania śruby
i rozciągania nakrętki
Poprzeczne odkształcenia śruby i nakrętki u2 (rys. 6.5) wyznaczyć można korzystając z teorii rur grubościennych. Jeśli założymy, że naddci osiowe p(z) na długości jednego zwoju gwintu są niezmienne oraz że każdy zwój odkształca się niezależnie od innych zwojów, to możemy wy-