li-rt
132
7. Zasady obliczeń wytrzymałoś* iowych śrub
71 Obliczenia śrub rozciąganych i skręcanych
133
W przypadku połączenia śruby dwustronnej z nagwintowanym gniazdem korpusu można przyjąć Dfnoo. Wówczas powyższy wzór przyjmie postać
_ w__1_
Pfl * iza + i±a ' (7.17)
E, Et
Gdy materiai śruby i korpusu jest taki sam (El = E2 = E, y, = r*) wzór (7.17) ma postać
Moment skręcający 3f, jaki trzeba przyłożyć, aby dokonać połączenia, wynika z sił tarcia na bocznych powierzchniach gwintu. Nacisk p. na tych powierzchniach (rys. 7.12) jest równy
Po==?°~ŹT' tU9)
gdzie P — jest podzialką gwintu, aa — rzutem boku gwintu na oś.
W gwincie metrycznym P/2a = 8/5, gdzie p, = Bp Jo. Powierzchnia
tarcia jednego zwoju gwintu wynosi F = 2 ~ (d*—d/)/cos £ ; (oznaczenia podano na rys. 7.12).
Warunek wytrzymałości dla śrub poddanych działania sil osiowych Q z jednoczesnym skręcaniem momentem M wedhłg hipotezy Hubera określa nierówność
OEl)
Q
gdzie oj jest naprężeniem zastępczym, o=-naprężeniem rozciąga-
jącym lub gdakającym, r — naprężeniem skręcającym, a k, i K, są dopuszczalnymi naprężeniami przy skręcaniu oraz przy razdąganiu k, hib ściskaniu fcCf dj jest średnicą wewnętrzną gwintu śruby.
Zasady określania dopuszczalnych naprężeń podano w punkcie 72.
Ł
Przy obciążeniu statycznym t— —1,7 (hipoteza Hubera) wzór (721) ma postać
o. = )W3i*<lc^ (722)
Naprężenia skręcające w zakresie odkształceń sprężystych (ryt. 7.13ai wyznacza się ze wzoru
M
Ryz. 7.12. Nacisk na bocznych powierzchniach gwintu pasowanego ciasno
(7.20)
(rys. 7.13c), naprężenia skręcające są równe
M
O) b)
H>s- 7.11 Rozkład naprężeń skręcających w śrubie: a) w zakresie odkształceń sprężystych, b) w zakresie odkształceń sprężysto- plastycznych, c) w zakresie odkształceń plastycznych
M=r-
COS —
2
Jeśli w całym przekroju rdzenia śruby zachodzą odkształcenia plastyczne
(724)
0
r'o»+3«»*Rw (725)
gdzie R, jest granicą plastyczności