DSCN1649

1S4 7. Zisłdr obliczeń wytrzymałościowych śrub

Zrc —

420

105 MPa.

fc l-fQ(a-l)    1-r 0,8(4,75—1)

Rzeczywiste współczynniki bezpieczeństwa wynoszą: w odniesieniu

do naprężeń maksymalnych według wzoru (7.10) Zn    105

6=-

Z*,

^Cł+17^fl“

4.6

105

1000

428,3

= 2,1

i w odniesieniu do naprężeń amplitudalnych według wzoru (7.13)

--£=-) tosfiE-M)

13.

*.=

R-. /    \ looo/

4,6

Używane wartości (nieco duże) należy zaakceptować, bowiem śruba o mniejszych wymiarach nie spełnia warunku wytrzymałości statycznej. Na marginesie uczyńmy uwagę, że gdyby głowica miała wypukły kształt (jak na rys. 736a), to współczynniki bezpieczeństwa byłyby równe ó = = 1,75 i ł. = 44-

W obliczeniu współczynnika bezpieczeństwa wytrzymałości statycznej uwzględnić należy naprężenia skręcające

M,

W.

= 149 MPa,

69792

a-13,369= 16

gdzie:

M. = 0_r5Q₌G,tg(?-ro') = 0,5-59478-14,701 tg(2,48^a+6,59=) = =69792 S-mrn,

ć. = 14,701 iesr. średnią średnicą gwintu

7 = arctg-^- = arctg

a-14,701

0,1

= 2,48°,

tg........ azctg

cos«,    cos 30

6,59=.

Naprężenia zastępcze według hipotezy Uubera wynoszą

•,= ) 4t3t =J 432*-r3-149^ł = 503 MPa, stąd współczynnik bezpieczeństwa jest równy

_X==*L * o- 503

1.59

800

Przykład 7.4. Obliczyć śruby (ze stali automatowej A12 o R, = 240 MPa i Ei = 2-10* MPa) mocujące wspornik (z żeliwa 21200 o R, = 700 MPa i Ej —10* MPa). Wymiary i obciążenie wspornika jak na rys. 7.57.

Obliczenia wstępne

Odległość środka ciężkości powierzchni przekrojów śrub S od osi dwóch otworów (przy jednakowych przekrojach śrub) jest równa

——60 = 20 mm,

ó

a odległość środka styku wspornika z podłożem S. mierzona od tej samej bazy równa jest stosunkowi momentu statycznego powierzchni styku do powierzchni styku

gdyż powierzchnia styku F, = AB-A* = 20-50-r20* = 1400 mm.

Rys. T57. Złz~e wspornika i prdknWm a) wfcrmat rtcąiwi« i wjmmrj cgś&e.

b) mmny oktad ohrąiHiii. cf mhciĄimtr Irak i npnia

Układ obciążenia z rys. 7-57a zastępujemy jr ładem oBdąźeń P_m P, i M przedstawiony na rys. 7i7b, przy czym