DSCN2171

DSCN2171



Tomasz Andryszewski

ĆWICZENIE NR 7

Wyznaczanie energii aktywacji przewodnictwa elektrycznego dla natywnego poli(3alkilotiofenu) w obszarze domieszkowym i samoistnym.

Istnieje kilka teorii, które wyjaśniają istotę przewodnictwa, a także odpowiadają na pytania, dlaczego pewne substancje są przewodnikami, a inne izolatorami. Teorie te w dość przystępny sposób wyjaśniają zmianę przewodnictwa substancji wraz ze zmianą temperatury. Jedną z nich jest tzw. Teoria pasmowa ciała stałego, u której podstaw leży teoria orbitali molekularnych. Teoria pasmowa ciała stałego, zakłada, że energia poziomów energetycznych w ciele stałym (poziomów zapełnionych, jak i nie), a także różnice w energii poszczególnych poziomów są odpowiedzialne za elektryczne właściwości danego materiału.

Spróbujmy wyjaśnić sobie teraz co to tak naprawdę jest ten poziom energetyczny i pasmo? Wiemy, że gdy łączą się ze sobą dwa orbitaliie typu s, to w wyniku kombinacji liniowej tych orbitali uzyskujemy dwa nowe poziomy energetyczne os i as*. Poziom wiążący położony jest energetycznie niżej niż wyjściowe orbitalne atomowe, i jest odpowiedzialny za charakter wiążący powstałego wiązania chemicznego. Drugi orbiti molekularny, położony jest wyżej, co powoduje, że odpowiada za oddziaływania antywiążące. Sytuację tą obrazuje poniższy schemat.

Ale jeżeli w kombinację liniową wejdzie więcej orbitali atomowych wówczas sytuacja poziomów energetycznych ulegnie pewnej zmianie. Poniższy rysunek obrazuje, w jaki sposób powstają obitale molekularne, gdy łącza się z sobą 3 i 4 jednakowe orbitalne atomowe


us

/-V

/ V / \

Widzimy, że odstępy' energetyczne pomiędzy nowo powstałymi orbitalami molekularnymi uległy wyraźnemu zmniejszeniu. Teoria pasmowa zakłada, że w ciele stałym, orbitalite atomowa wszystkich atomów łączą się razem dają jeden wspólny orbita molekularny. Jeżeli w ciele stałym nagle łączy się z sobą ogromna liczba atomów, wówczas odstępy pomiędzy nowo powstałymi orbitalami molekularnymi (powstałymi z tych samych orbiatli cząsteczkowych), są tak małe. że praktycznie wszy stkie tworzą coś. co nazywamy pasmem. Ilość powstałych orbitali atomowych wiążących jest zawsze równa ilości orbitali amy•wiążących, (rysunek poniżej)



5


Każdy z orbitali Is, 2s. 2p. pasmo, stąd też teorię tę pasmową teorią ciała stałego.

tworzy własne nazywamy Tak jak w t^oT^j

13


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSCN2181 (2) Tomasz Andryszcwaki ĆWICZENIE NR 9 Badanie zmian przewodnictwa elektrycznego w funkcji
Ćwiczenie 20 Wyznaczanie energii aktywacji przewodnictwa materiałów półprzewodnikowychI. Zagadnienia
skanuj0000 (16) WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW ĆWICZENIA LABORATORYJNE ĆWICZENIE NR 2 WYZNACZANIE WIODUŁU
Ćwiczenie nr 5 WYZNACZANIE CIĘŻARU CZĄSTECZKOWEGO MAKROCZĄSTECZEK Z POMIARU LEPKOŚCI ROZTWORU
PC200011 ĆWICZENIE Nr Wyznaczanie krzywej umocnienia 1.    Cel ćwiczenia Celem ćwicze
Ćwiczenie nr 1 1.    Wyznaczyć rzuty (poziomy i pionowy) budynku przedstawionego w rz
MECHANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM Ćwiczenie nr 6 Wyznaczanie współczynnika wydatku przelewu Celem
(18) Ćwiczenie nr 7 Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matemahn 1. Wiadomości o
10647246D1468812674129s07840358064871734 n TMM EGZAMIN 1 wersja 1 azwisko studenta Grupa ćwiczeniowa
SPIS TREŚCI Ćwiczenie nr 1.1. Wyznaczanie stężeń roztworów za pomocą refraktometru i
ZAGADNIENIA DO ĆWICZEŃ Z OPTYKI Ćwiczenie nr 1.1. Wyznaczanie stężeń roztworów za pomocą refraktomet
S6301909 2 Ćwiczenie nr 4 WYZNACZANIE ROZMIARÓW CZĄSTECZKI KWASU TŁUSZCZOWEGO METODĄ ^NOWARSIWY ?
12872 skanuj0001 (331) WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW ĆWICZENIA LABORATORYJNE" ĆWICZENIE NR 2 WYZNACZA

więcej podobnych podstron