DSCN3264 (2)

POWIERZCHNIE PODLEGAJĄCE ZALESIANIU

Zalesianiu podlegają nieużytki, które dzieli się na właściwe i leśne (STRZELECKI, SOBCZAK 1972).

Zalesianiu podlegają głównie nieużytki właściwe. Nieużytki leśne w większości sytuacji, przy obecnym podejściu, będziemy zaliczali do kategorii ochronnej „użytek ekologiczny.

Do grupy nieużytków właściwych zaliczyć można:

/ grunty nieprzydatne do dalszej uprawy rolniczej (wyjałowione, piaszczyste grunty, a obecnie także grunty zbędne dla gospodarki rolnej),

/ zniszczone przez erozję wietrzną (wydmy śródlądowe i nadmorskie) oraz wodną na nizinach i w górach (wąwozy, strome zbocza, gołoborza, piargi, rumosze i osypiska),

/ grunty nadmiernie uwilgotnione (bagna i torfowiska),

/ nieużytki powstałe w wyniku działalności przemysłu (wyeksploatowane piaskownie, żwirownie, glinianki, kamieniołomy, tereny po eksploatacji węgla brunatnego i kamiennego, hałdy górnicze i hutnicze, oraz tereny w strefach ochronnych zakładów przemysłowych).

Należy unikać zalesiania bagien i torfowisk, traktując je jako istotny element w gospodarce wodnej krajobrazu. Wszystkie pozostałe nieużytki właściwe powinny być w zasadzie zalesione lub zadrzewione.