Należą do znanych od dawna chorób występujących w strefie klimatu
umiarkowanego półkuli północnej. Choroby te nazywane są również czarną plamistością (czerniakiem) klonu lub wierzby. Porażeniu ulegają drzewa w każdym wieku. Choroba ma znaczenie głównie w szkółkach gdy atakuje w sposób nękający sadzonki klonu.
SYMPTOMATOLOGIA - pierwszymi symptomami zakażonych liści są pojawiające się w czerwcu/lipcu bladozielone plamy, które stopniowo powiększają się i żółkną. Po osiągnięciu przez nie średnicy kilku milimetrów, pojawiają się w ich środku czarne punkty, które łącząc się ze sobą zlewają się w jedną okrągłą smolisto czarną plamę otoczona żółtą obwódką. Wzrost ich zostaje zatrzymany po osiągnięciu średnicy i-i,5cm. ich gładkiej powierzchni formują się
piknidia. Peryferyczna część plamy marszczy się co jest pierwszą fazą powstawania miseczek. W tym czasie (jesień) Uście opadają.
ETIOLOGIA- czarna plama stanowi utwór sklerotycznypatogena Rhytisma aceńnum i odpowiednia R.salicinum (Ascomycetes). W nich tworzą się i dojrzewają latem piknidia - konidialna forma grzyba o nazwie Melasmia acerina. Apotecja dojrzewają w sklerocjach dopiero po opadnięciu liści i przezimowaniu (faza saprofityczna grzyba) Wiosną w momencie pękania pąków apotecja są dojrzałe i gotowe do wyrzutu zarodników. Do uwalniania zarodników niezbędna jest wysoka wilgotność powietrza.