DSCN6077 (Kopiowanie)

teąitf

(2n)‘*^aZ

lik rauwtóyl to już Hncckcl jamochłony są dSimiStoUKS (zbudowane z dwóch \vaisiw komórek z zewnętrznej cktodcrmy i wewnętrznej entodermy). Łatwo zatem możemy sobie wyobrazić ich powstanie i pojedynczej warstwy komórek pierwotnego organizmu kolonialnego, jak to ilustruje tyc.2-10 i jak to możemy obserwować w rozwoju embrionalnym większości bezkręgowców i niektórych kręgowców.

Natomiast stojące wyżej od nich ewolucyjnie zwierzęta sa trój warstwowe, tzn. pomiędzy ektodermą i entodermą pojawia dętnań listek-mczodetma. Nie znaleziono do tej pory żadnych skamieniałości organizmów pośrednich, co można

zrozumieć, gdyż zwierzęta te nic wytwarzają

żadnych szkieletów, a ich miękkie ciała nie pozostawiają śladów. Płazińce posiadają symetrie dwuboczna. jamochłony zaś |

<-iiaraliery7iijesymetria nromicnista (z wyjątkiem niektórych ukwialów). Sądzi się jednak, że symetria promienista jest przystosowaniem do osiadłego życia w morzach - gdy zarówno pokarm, jak i zagrażające niebezpieczeństwo może się pojawić z każdej strony.

Ohleńce (typAschelminthes) w porównaniu z płazińcami, od których pochodzą, osiągnęły dwie korzystne cechy. Po pierwsze - wykształciły jamę ciała wypełnioną płynem, co umożliwia większą swobodę poruszania się. Po drugie - ich przewód pokarmowy ma kształt rury i posiada dwa otwory: gębowy i odbytowy, co znacznie polepsza wydajność procesów wchłaniania i trawienia pokarmów.

Pierwotne płazińce dały prawdopodobnie początek jeszcze dwu grupom zwierząt pierwotnym pierścienicom i wsteżnicom.

Pierwotne pierścienice - które być może podobne były do współczesnych - uważa się za przodków trzech typów zwierząt: pierścienic. (Annelida), mięczaków (Mollusca) i stawonogów (Arlhropoda). Część badaczy uważa jednak, że zarówno pierścienice, jak i wstężnice (Nemerlini) mogły mieć wspólnego nieznanego przodka. Cechą wspólnądla pierścienic, wielu mięczaków, a także wstężnic, szkarłupni (lypEchinodermata) i mszy wiołów (Baryozoa) jest wytwarzanie w toku rozwoju utzęsionej, pływającej larwy zwanej trochoforą. Trochofory wszystkich wymienionych typów mają podobną budowę (ryc. 2-38).

żołędno

główce'

rarmenionogi

wuywłoly

p«a-wzęsV₁ - orzesb

wiciowce

Ryc. 2-37. Pokrewieństwa ewolucyjne bezkręgowców (JD)

Choć mięczaki - w odróżnieniu od pierścienic - nie mają segmentowanego ciała, to jednak jednym z dowodów na wspólne pochodzenie tych dwóch typów jest żyjący obecnie reliktowy męaakNeopilina (wydobyty w 1952 roku z dna Pacyfiku). Zwierzę to - którego najbliżsi krewni wymarli w ordowiku - wykazuje segmentację ciała i zapewne stanowi ogniwo pośrednie między pierwotnymi pierścienicami a mięczakami. Pierwsze skamieniałości mięczaków znamy z kambro. Jak pamiętamy, typ ten był liczebny we wszystkich epokach geologicznych, a i dzisiaj jest jednym i (rzęchdominujących na Ziemi (100 000 gatunków).

Pochodzenie stawonogów od pierścienic zazwyczaj nic jest kwestionowane (ryc 2-37). Już na pierwszy r/ul oka widać wspólną dla obu typów, dwuboczną symetrię segmentowanego ciała Najliczniejszymi skamieniałościami stawonogów z okresu kambro satrvlobitvlryc. 2-12). Ich why nawiązują zarówno do pierścienic, jak i do skorupiaków i pajęczaków. Jedynym morskim