DSCN6718 (Kopiowanie)

I Ot—iek

|I67

nasiennego rozpoczyna się przewód ątyferskowy (tac. : ductus ejaculatorius). Pęcherzyki nasienne są dodatkowymi gruczołami układu męskiego płciowego. Tworzy je skręcona cewka (po wyprosto-waniu osiągająca 15 cm długości), zbudowana z trzech warstw (błony śluzowej, mięśniowej i przydaniu) i wytwarzająca płyn pęcherzykowy (pobudzający plemniki do ruchu).

Oba przewody wytryskowe (prawy i lewy) leżą obok siebie w obrębie gruczołu krokowego, mają długość około 2 cm każdy i średnicę światła ok. I mm. Zbierają one przewody doprowadzające gruczołu krokowego i uchodzą na wzgórku nasiennym do cewki moczowej - od tego miejsca cewka moczowa męska staje się cewką moczowo-płciową.

8.8.8.1-4. Gruczoł krokowy czyli stercz (łac.-.prostata)

Gruczoł krokowy czy li stercz (łac.: prostata) leży pomiędzy pęcherzem moczowym a przeponą moczowo-płciową i ma wysokość ok. 3 cm, szerokość 4 cm i grubość ok. 2,5 cm. Składa się on z 30 do JO jednostek gruczołowych w postaci rozgałęzionych, cewkowo-pęcherzykowych odcinków wy-daelniczych. Od każdego gruczołu odchodzą przewody odprowadzające, które się łączą, tak iż do głównego przewodu wytryskowego gruczołu krokowego uchodzi 15 do 30 przewodów wspólnych. Nabłonek jest dwurzędowy lub jednowarstwowy (walcowaty, sześcienny i płaski); natomiast tkanka śródmiąższowa zbudowana jest z tkanki łącznej i zawiera liczne miocyty (komórki mięśniowe gładkie). Stercz wydziela tzw. płyn sterczowy (zawierający m. in. cholinę, prostaglandyny, fosfatazę kwaśną, lecytynę, kwas cytrynowy, glukuronidazę i fibrynolizynę) i wydzielina ta podczas ejakulacji zostaje wyciśnięta do cewki moczowej. Stanowi ona około 20% objętości nasienia. Najczęstszymi chorobami gruczołu krokowego są przerost, zapalenie oraz nowotwory: rak stercza i mięsak stercza.

8.8.8.1.5. Cewka moczowa męska (łac.: urethra masculina) i związane z nią gruczoły

Cewka moczowa męska - w odróżnieniu od kobiecej - jest długim przewodem (20 - 50 cm) rozpoczynającym się przy pęchetzu moczowym, a kończącym na żołędzi prącia. Możemy wyróżnić w niej trzy odcinki: część sterczową, błoniastą i gąbczastą. Część sterczowa ma długość około 3 cm i przebiega przez gruczoł krokowy; uchodzi do niej przewód wytryskowy gruczołu krokowego. Część błoniasta, najkrótsza (2-2,5 cm długości) biegnie przez przeponę moczowo-płciową (ścianę mięśniową) i posiada drugi zwieracz cewki moczowej; uchodzą do niej gruczoły śródnabłonkowe i podnabłonkowe cewkowe, wydzielające śluz, chroniący cewkę przed szkodliwym działaniem moczu. Część gąbczasta cewki moczowej jest najdłuższa (10-15 cm) i całkowicie objęta ciałem gąbczastym prącia (stąd nazwa). Do tego odcinka uchodzą gruczoły opuszkowo-cewkowe. Są one parzy-| «e, wielkości ziarna grochu, cewkowo-pęcherzykowe, złożone. Ich wydzielina przypomina konsy-sencją wydzielinę gruczołu krokowego, lecz podczas wytrysku jest wydzielana najwcześniej, przygotowując cewkę moczową do przejścia nasienia.

8-88.1.6. Prącie (lac.ipenis)

Prącie «ac.:pe/iis) jest-podobnie jak moszna - zewnętrzną częścią układu płciowego męskiego. I zarazem stanowi narząd kopulacyjny. Wymiary prącia zależą od jego stanu czynnościowego 'łoczynkowcgo lub wzwodu), a także od cech indywidualnych i od wieku mężczyzny. Średnio Hw|| prącia w stanie spoczynku wynosi 8-11 cm, a w stanie wzwodu od 14 do 20 cm. Obwód Wąeia | manie spoczynku waha się w granicach 8-9 cm, w stanie wzwodu -10-14 cm. Anatomicznie wącic składa się z korzenia, trzonu i żołędzi. Korzeń i tylna część trzonu stanowią część ustaloną. P^/oMałe elementy | część ruchomą prącia. Trzon prącia ma kształt walca. Żołądż prącia jest stożko-D /grubieniem przedniej części ciała gąbczastego; jego tylna część jest pogrubiona i wytwarza |Srfl "dędzi. Zolądź. pokryta jest płatkiem skóry, zwanym napletkiem; u wiernych obrządku judaj-Hm dzieci pici męskiej są obrzezywane, tzn następuje obcięcie ich napletków tuż po urod/cmu.