DSCN6920

Biernat z Lublina

W merówniu towarzystwa nie masz

Lew z bykiem, z kozłem, z baranem Miał-ci się dzielić jeleniem,

Którego są ułowili,

Gdy na łowię społem byli.

Czterzy części udziałali,

Aby o nie los miotali,

Komu się co miało dostać,

By sienie trzeba kłopotać.

Więc lew rzekł: Ja pocześniejszy, Przeto mnie ma przyść dział pierwszy;

I wtórąć sobie oddzielam,

Iż nad was więcej mocy mam;

Trzećej żądam, abych ją miał, Boć-em więcej z was pracował;

Czwartej jeśli mi nie dacie,

Z mej przyjaźni nic nie macie”.

Oni ktemu przyzwolili,

Lwowi wszytkiego dopuścili:

A dosyć to z działu wzięli,

Iż odeszli od lwa cali.

Chroń się człowieka mocnego,

Boć sobie nie chce równego,

Am się tez składaj z dworem,

Przyłożysz się zawżdy wołem.

Mikołaj Rej

Krótka rozprawa między trzema osobami. Panem, Wójtem a Plebanem, którzy i swe, i innych ludzi przygody wyczytają, a takież i zbytki, i pożytki dzisiejszego świata

(fragment)

PAN

Miły księże, dobrzeć by tak,

Lecz podobno czciesz czasem wspak. Hordzie tu strząsasz porożym,

A zowiesz sie posłem bożym.

Prawda, żeś jego pastyrzem,

A w wielu sprawach kanclerzem,

Lecz czasem na wełnę godzisz,

Kiedy za tym stadem chodzisz.

Owa, choć trzoda niespełna,

Gdy sie wam dostanie wełna,

Wierę z ostatka ty owce Niechaj skubie, jako kto chce.

Bo dziś prawie prości ludzie Gonią skowronka na grudzie,

A tak sie prawie zbłaźnili,

Wszytkę wiarę w to włożyli,

Iż go żadna rzecz nie zbawi,

Jestli go ksiądz nie wyprawi.

Ano by snadź tak miało być Jednego wiarą nagrodzić Bo aa żądny w to nie Kiczy,

Jako święte Pismo uczy,

A każdy człowiek z krewkości Więcej sie ciągnie ku złości,

Lecz sie wżdy tym ciesz, nieboże,

Prawa wian wiele może.