DSCN6941

138

Aa*

.Ciszej, plemię hajducze, ja cię płakać nauczę!

Masz tu z prochem leszczyńskim sakiewkę. Podsyp zapał, a żywo sczyść paznokciem krzesiwo, Potem palnij w twój łeb lub w tę dziewkę.

W yżej... w prawo... pomału, czekaj mego wystrzału, Pierwej musi w łeb dostać pan młody”.

Kozak odwiodł, wycelił, nie czekając wystrzelił I ugodził w sam łeb — wojewody.

Adam Mickiewicz DoB... Z...

Słowiczku mój! a leć, a piej!

Na pożegnanie piej Wylanym łzom, spełnionym snom, Skończonej piosnce twej!

Słowiczku mój! twe pióra zzuj, Sokole skrzydła weź I w ostrzu szpon, zołoto-stron Dawidzki hymn tu nieś!

Bo wyszedł głos, i padł już los,

I tajne brzemię lat Wydało płód! i stał się cud!

I rozraduje świat.

&***'

_{w?^eal)

^Ot STRÓŻ

, _bre, nieczułe dziecię!

twej zasługi,

^ZieZki oa. tamtym swieae

^P dr długo wiek twój młody

mĘĘMp

I tóia, anioł sadów,

^dnie kwitnie, w noc ,e, wonie §P senne dziecka skronie Od zarazy i owadow.

Nieraz ja na prośbę matki

l u pozwoleniem bożem Zstępowałem do twej chatki,

Octy w cichej nocy cieniu: Zstępowałem na promieniu [stawałem nad twym łożem.

Gdy dę noc ukołysała,

Ja nad marzeniem namiętnym Stałem jak łiłija biała.

Schylona nad źródłem mętnym. Nieraz dusza mnie twa zbrzydła, Aiem w złych myśli nacisku Szukał dobrej, jak w mrowisku Szukają ziarnek kadzidła

Mwie dobra myśl zaświeci,

Srałem duszę twą za rękę,