i trmjmbŁ rarii Q*S ■mw od po» pierwszego ^linienia P5>^ag*i,Od)tolaigspok W waraabcb pa^U»yil1MBWołM>^pm s. Jeśi rpiijr lny aule kraiki <abraqt|Bf opór i fąil ntiii 25 mim. jrst Jot nicpawidtoi^i *u pnil‘ad> U z lyd>i Il-lS widać Am aóżoe ndz^r zespołów Q8S. Zepi 4 |ea fHandbMipB BnpoioBi ■nz^cyn 0.11 s. Zespól B fto PV'C ofnMaldSi.
*tóm\\*9c Penmummrśotam*iMaf^asęduORS
7—rs-ir dtAonui powiatu nyrrtszrgp zespołu QRS w całym EKG, gdyż I v. pauwmi mig rnirtn zostać oipwwufaoin w bl^dco do prawdziwego 1 rritw inrida aupeM Nckióre części zespołu są LrarUiryanr I nirwido-X aoewUC. Jdtt wybierzm dowolne odpmwAdunir. muiru imrafk na 1 zcsfrtt który jeśi krttuy oii w raczywiMotcl To /. kolei mok prowadź I do (MmónfdłUędAM interpretacyjny*!*. .Mógłbyś, np.. pomylić zespól QRS | z odrtnlrif ST 1 dudce leczyć pacjenta z. powodu AML którego nic ma. Jak
1 zobaczysz po/mcy nabiera to uacydnrio znaczenia w sytuacji bloku odnogi pęczka Hksa. Mógłbyś także pomylić ułamek U z dwufazowym za&amkirm T- Dokładny pomiar czasu trwania zespołu QKS ma zasadnicze znary mkr dU prawidłowej interpretacji w wielu różnych sytuacjach.
Nie wszystkie zapisy EKG są łatwe do interpretacji! W widu przypadkach uniesienie początku zespołu QRS lub punktu J utrudnia dokładne określenie początku lub końca zespołu. W takiej sytuacji także trzeba sobie jakoś poradzić- Jeśli na szczęście dysponujesz wieloodprowadzeniowym EKG i takim, w którym jednocześnie zarejestrowano co najmniej trzy odprowadzenia, jak w naszych przykładach), możesz sprawdzić, czy w którymś z odprowadzeń początek zespołu QRS lub punkt J nie są wyraźniej widoczne. Następnie poprowadź linię pionową od tego punktu do odprowadzenia, które próbujesz ocenić, i zmierz rzeczywisty czas trwania zespołu QRS. Jeśli nadal nic jesteś w stanie uzy skać jednoznacznego punktu odniesienia, wybierz punkt, który Twoim zdaniem jest najlepszy. Jeśli musisz tak postąpić, przyjmuj zawsze najgorsze rozpoznanie. Bezpieczniejsza dla pacjenta jest nadinterpretacja EKG niż niedoccnirnie nieprawidłowości.
Pamiętaj, że każdy zespół QRS szerszy niż 0,12 s jest nieprawidłowy.
Nie ma ograniczeń ani wyjątków od tej reguły. W takich przypadkach bardzo pomocna jest diagnostyka różnicowa. Siany, które mogą prowadzić do poszerzenia zespołów* QRS. to (w kolejności od największej do najmniejszej śmiertelności):
1. Hi perka hernia
2. Częstoskurcz komorowy
3. Rytm idiówen t ryk u Jan> y (włącznie z zastępczymi rytmami komorowymi w przypadku bloku przedskmkow^-kamaiowego)
4. Działanie lub przedawkowanie leków (szczególnie trójpicrścicnhmych leków antydepresyjnych)
5. Zespól WPW
k Bloki odnóg i zaburzenia przewodzenia śródkumomwego
7. Przedwczesne pobudzenia komarowe
8. Zespoły przewiedzione z aberracją
ROZDZIAŁ S 1 • ZESPÓL ORS