DSCN7884 (3)

Rozdział XVII

OSTATNIE ŹDŹBŁO

Tąjny rząd

Rosjanie naciągają struny

Zbrojna potęga ubeków

Życie pod terrorem

Dowiaduję się o grożącej mi śmierci

Decyduję się na ucieczkę

Na czele tajnego rządu stoi w Polsce, w 1948 roku, człowiek, którego widziało niewielu Po laków - rosyjski generał Malinow. Nazwisko jego nie ukazało się nigdy w gazecie polskiej. Nie widziano go w Polsce nigdy publicznie. Władzą przewyższa wszystkich członków rządu - zarówno publicznych, jak i tajnych - włączając w to rosyjskiego ambasadora Lebiediewa i jego zwierzchnika w ambasadzie, funkcjonariusza NKWD Jakowlewa, który nosi tytuł pierwszego sekretarza.

Obok Malinowa do tego rządu należą według rangi, w wymienionym porządku: Jakub Berman, Roman Zambrowski, Hilary Minc, Władysław Gomułka, Bolesław Bierut i Józef Cyrankiewicz.

Oficjalne stanowisko Bermana to wiceminister w gabinecie premiera. Ma jednak nadzór na premierem Cyrankiewiczem, Ministerstwem Spraw Zagranicznych, oraz nad wszystkimi partiami politycznymi; pilnuje także cenzury, radia, prasy i propagandy. Ma swego przedstawiciela w każdej partii politycznej, w każdym związku zawodowym, organizacji rolniczej i młodzieżowej. Za pośrednictwem swojej żony kontroluje dodatkowo Ministerstwo Zdrowia. Na jego biurku są bezpośrednie telefony do Żdanowa, szefa Politbiura na Kremlu i do Mołotowa.

Jest na ogół uprzejmy, ale w chwili zdenerwowania przejawia nieokiełznany temperament. Wykształcenie polityczne otrzymał w Moskwie w Ludowej Akademii Wojskowo-Politycznej Czerwonej Armii. Jego nąjlepiej znany traktat nosi tytuł: „Partia komunistyczna i problemy wojny". Napisał go w 1928 roku. Starał się udowodnić w tym traktacie ważność polityczno-wojskowej doktryny Stalina i wykazać błędy założeń jego przeciwników.

Jakub Berman był aresztowany w Polsce w roku 1937 i skazany na trzy lata więzienia za konspirację przeciw państwu. W czasie rozprawy sądowej zostało ujaw-