DSCN9538

6

Długo me serce, szczęścia chowając pamiątki, Podobne będzie czarze napełnionej różą,

Którą chociaż rozbiją, choć do szczętu zburzą, Zapach róży rozbite zachowają szczątki.

MELODIA MOORA 1

Ach nie myśl, że mą duszę, zawsze tak wesołą, Nigdy ponura smutków chmura nie okryje,

Nie myśl, że uśmiech, któren dziś krasi me czoło, Jutro na moich licach i ustach ożyje.

2

Życie jest kilka godzin zatrute cierpieniem,

Na które rzadko z nieba rosa szczęścia spływa. Serce, co chętniej kwiatów upaja się tchnieniem, Najprędzej tychże kwiatów srogi cierń rozrywa.

3

Ale bądźmy szczęśliwi; niech czara zaszumi! Obyśmy nie widzieli na świata przestrzeni,

Jak smutki, które radość uśmiechem przytłumi, Jak radość, którą litość w słodkie łzy zamieni.

4

Bóg wie, jak smutnym życie byłoby człowieka, Gdyby je przyjaźń, miłość poprzestały krasić! Niech ma dusza tej chwili nigdy nie doczeka,

W której wiek te uczucia ma w mym sercu zgasić.

5

Ten, któren kochał szczerze duszą czułą, tkliwą, Często swe przywiązanie opłakał w ukryciu,

To serce, które miłość poznało prawdziwą, Szczęśliwe, jeśli zdrady nie doznało w życiu.