DSCN9578

LIRYKI I INNE WIERSZE

Ten wniosek, może wniosków uczonych niebliski,

Rzuciłem w porfirowe umarłych kołyski,

Gdy wejściem pod sklepienia piramidy dumny, »

Przy świeczniku Araba zaglądałem w trumny.

A ty może zaprzeczysz zdań uczonych różność,

Rzucając w gadającą piramidy próżność;

I wielkie echa, ludzi nie mogąc przekonać,

Będą w łonie grobowym budzić się i konać. ^1#*

Wyznam ci, że mi widać głębiej i wyraźniej Gmachy, stawiane myślą w krajach wyobraźni;

Jakże się piękną zdaje przy dumać pochodni Makbet, ta granitowa piramida zbrodni!

Ludziom na nią wchodzącym bladną z trwogi twarze. Płaczesz nad piramidą nieszczęścia w Learze.

Z niczego, a zazdrością już szatana bliski

Otello, jak bodzące niebo obeliski

Jeśli gmachy piramid miały otwór ciemny,

Skąd gwiazdy niebios człowiek wyśledzał tajemny, ^1U

W Szekspira gmachach równie zostawiona droga Patrzącemu się oku na błękit i Boga.

Jako skarby zaklęte, strzeżone przez gryfy,

Stoją dotąd nieznane światu hieroglify.

Trup od wieków uśpiony, gdy zeń wieko spada, ^1U

Zdaje się, że w balsamach śpi i przez sen gada.

Lecz nie możesz zrozumieć! Z długimi przestanki Idąc, prawie połowę drogi uszli Franki.

Już wiadomo, że w tamtą stronę czytać znaki,

W którą lwy ryte patrzą, w którą lecą ptaki. ^m

Sto razy napisane Psametyk i Psychon Wyświeciły dziwaczny wieków akrostychon,

Od zwyczajnego pisma narodów odrodek,

Zlany z liter, wyrazom trzymających przodek.

Lecz taki sposób pisma miał sobie zaletą, ^m

Że pisarz mógł się zrobić w literach poetą.

Tak w imieniu wyrytym nad marmuru brusem:

L rycerskie lwem było — dziewicze lotusem.

Piękna dziś, gdy się skreśli na łonie błękitu,

Mumia myśli, z jednego wycięta granitu, ^m

Strażniczka nie myślących grobowców od wieka,

Która na dawnych panów zbudzenie się czeka Z dawnymi wspomnieniami! Kiedy patrzę na nią,

Chciałbym z tobą wiekową nurkować otchłanią;

Być tam, gdzie podpalmową zrobiła się chatką ^m

Sais, będąca niegdyś Ateńczyków matką;

Pojąć, jak ci wychodnie, nazwawszy się Grecy,

Od mglistych horyzontów palmowych dalecy,

Smutni, źe kolumn żywych brakowało oku,

Zaczęli ją z kamienia malować w obłoku; ¹⁴⁰

Porównać Luksor z domem współczesnym Ewaadra,

Egipt dać Persom, Persów bić przez Aleksandra;

Widzieć wojsko w egipskim pogrzebane pyle,

Króla synem Jowisza — i prochem w mogile.

I Egipt odkruszony w Ptolomejów dłoni, ¹⁴⁵

Laur naukowy długo noszących na skroni;

Aż zanurzeni w czasu i wypadków rzekę Oddali się z berłami w cezarów opiekę.

I patrz, człowiek zrodzony w Tentyrze nad Nilem,

W rzymskiej sadzawce walczy z wrogiem krokodylem! ^mPłaz olbrzymi nań leci, już go chwyta w paszczę,

Hot nań wskoczył — zabił. Koloseum klaszcze.

Na płazie pokonanym usiądą gladiator:

Palmy, Nil, kolumnowy kościół boskiej Athor,

Żonę, dzieci i chatę przypomniał glinianą; **

Na płazie, pod klaszczącą z żywych ludzi ścianą,

Oczy zakrył przed ludźmi czy przed słońca blaskiem I pojął, że się można urągać — oklaskiem.