DSCN9539

6

LIRYKI I INNE wieeszk

Ale napełńmy czarę, użyjmy radości!

Jeżeli reszta prawdy w sercu człeka tleje, Niech naszą młodość słońce oświeca miłości, A przy zachodzie światło przyjaźni jaśnieje.

MELODIA 1

1

Duszę mą blask nadziei i szczęścia oświeca,

Uśmiech szczerej radości na mej twarzy błyska;

Nie taki uśmiech zwykle krasi moje lica,

Gdy chcę ukryć tęsknotę, co mi serce ściska.

2

Radość wtenczas niedługo bawi na mej twarzy,    »

Gaśnie, a w sercu smutki zostawia ponure;

Tak zachodni blask słońca w obłoku się żarzy,

Chociaż zimną i smutną zdobi tylko chmurę.

3

Szczęście musi być często kupione cierpieniem,

Sercem naszym miotają uczucia niezgodne;

Kwiat, wypalony słońca gorącym promieniem,

Z większą rozkoszą pije krople rosy chłodne.

4

Och, ten najlepiej świata rozkoszy użyje,

Kto młody chwyta szczęście, które mu los zdarza,

A gdy starość siwizną włosy mu okryje,

Niechaj w przeszłości żyje!... przeszłość wyobraża.

5

Po nim przyszłość już pomnik zasłania grobowy,

A szczęścia [on] nie dozna, tak jak czuł za młodu.

Jego radość jak słońce, które w dzień zimowy Rozjaśni mgliste niebo, lecz nie stopi lodu.

1826, Upiec.

13ZAKL.

■ii