DSCN9566

LIRYKI I INNE WIERSZE

Ja, nieruchomy, gwiazdą źrennicy

Patrzyłem w przeszłość — na ciebie.

80

Dziewice ziemi nieraz spostrzegły Łzawymi oczu błękity,

Ze oazy moje za tobą biegły, 2em był na sercu zabity.

Okruszynami serca, miłości

Karmiłem blade widziadła...

Ale łza taka, jak łza przeszłości, Na żadne serce nie spadła.

Jak moje oczy topią się — mdleją,

Jak myśli rzucają ze dna,

70

Jak iskry sypią, jak łzami leją,

Ty wiesz! — lecz tylko ty jedna.

A teraz, smutny przeszłości echem,

0    ludzie, idę za wami,

Choć śmiech wasz dla mnie — szalonych śmiechem, ⁷⁵ Łzy wasze — szalonych łzami.

Lecz gdy się znudzę łez zimnych rosą

1    zimnych uściskiem prawic,

Duszę mi od was wichry uniosą,

Lecz wichry pełne błyskawic.    ⁸⁰

Voytoux, d. 30 llpca 1835 r.

68

RZYM

Nagle mię trącił płacz na pustym błoniu:

„Rzymie! nie jesteś ty już dawnym Rzymem".

Tak śpiewał pasterz trzód siedząc na koniu.

Przede mną mroczne błękitnawym dymem Sznury pałaców pod Apeninami,

Nad nimi kościół ten, co jest olbrzymem.

Za mną był morski brzeg i nad falami Okrętów tłum jako łabędzie stado,

Które ogarnął sen pod ruinami.

I zdjął mię wielki płacz, gdy tą gromadą Poranny zachwiał wiatr i pędził dalej

Jakby girlandę dusz w błękitność bladą.

I zdjął mię wielki strach, gdy poznikali Ci aniołowie fal — a ja zostałem

W pustyni sam — z Rzymem, co już się wali.

I nigdy w życiu takich łez nie lałem,

Jak wtenczas — gdy mię spytało w pustyni

Słońce, szydzący bóg — czy Rzym widziałem?...

69