DSCN9592

LIRYKI I INNE WIERSZE

Zrennicę trzymał na blask odemkniętą,

Ale od braci miał twarz odwróconą;

Więceśmy rzekli wiedmom, by zawarły

Trumnę, bo to jest nasz brat — ten umarły.    ^M

I przeraziła nas wszystkich ta nędza,

A jeden z młodszych spytał: „Gdzież go złożą?“ Odpowiedziała mu szpitalna jędza:

„W święconej ziemi, gdzie przez miłość bożą Kładziemy poczet nasz umarłych tłumny,    ³⁵

W jeden ogromny dół — na trumnach trumny".

Więc ów młodzieniec, męki czując szczere,

Wydobył złoty jeden pieniądz drobny I rzekł: „Zaśpiewać nad nim Miserere,

Niechaj ogródek ma i krzyż osobny..."    ⁴⁰

Zamilkł: a myśmy pochylili głowy,

Łzy i grosz sypiąc na talerz cynowy.

Niech ma ogródek — i niech się przed Panem Pochwali tym, co krzyż na grobie gada:

2e był w dziewiątym pułku kapitanem,    ^a

Ze go słuchała rycerzy gromada,

A dziś ojczyźnie jest niczym niedłużny,

Chociaż osobny ma kurhan — z jałmużny.

Ale Ty, Boże! który z wysokości

Strzały twe rzucasz na kraju obrońcę,

Błagamy Ciebie przez tę garstkę kości,

Zapał przynajmniej na śmierć naszą — słońce! Niechaj dzień wyjdzie z jasnej niebios bramy,

Niechaj nas przecie widzą — gdy konamy!

Paryż, d. 30 października 1841 r.

anioły stoją na rodzinnych polach...

Anioły stoją na rodzinnych polach

I chcąc powitać lecą w nasze strony,

Ludzie schyleni w nędzy i w niedolach Cierniowymi się kłaniają korony,

Idą i szyki witają podróżne,    s

I o miecz proszą tak jak o jałmużnę.

♦Postój! o postój, hulanie czerwony,

Przez co to koń twój zapieniony skacze?

—To nic... to mojej matki grób zhańbiony,

Serce mi pęka, lecz oko nie płacze. —    «•

Koń dobył iskier na grobie z marmuru I mściwa szabla wylazła z jaszczuru.

121