Kierując się przede wszystkim kryterium nasilenia objawów choroby, ale biorąc również pod uwagę wiek zachorowania, przyjęto (International SM A Consortium) podział choroby na 3 grupy:
• 1) typ I — choroba Werdniga-Hoffmanna (postać ostra) charakteryzująca się ostrym, uogólnionym osłabieniem mięśni, hipotonią od momentu urodzenia i śmiercią zazwyczaj przed upływem 2. roku życia. Chorzy nigdy nie osiągają zdolności samodzielnego siadania.
• 2) typ II - postać pośrednia charakteryzująca się nieco łagodniejszym przebiegiem. Dzieci siadają samodzielnie, lecz nigdy nie stają i nie chodzą bez pomocy. Śmierć następuje na ogół między 2. a 6. rokiem życia.
• 3) typ III - choroba Kugelberga-Welander, postać młodzieńcza charakteryzująca się osłabieniem mięśni proksymalnych i rozpoczynająca się po 18. mieś. życia. Chorzy chodzą samodzielnie. Długość życia może być nawet taka sama, jak w populacji ogólnej.