DYKTANDA DLA KLAS 1 3 6

rzwymienne

Młodzi kronikarze zapoznawali się z historycznymi wydarzeniami. Nie chcieli wierzyć, że w bitwie pod Grunwaldem zginęło tylu rycerzy. Zanim się zestarzeli, poznali dobrze historię Polski. Niektórzy zrobili się przez to zgorzkniali.

Martwili się starzy dziadkowie o leniwego wnuka. Codziennie powtarzali Kubusiowi, że musi wysoko mierzyć. Powinien pójść w ślady rodziców — lekarzy. A chłopiec tak polubił swoją nauczycielkę, że zamierzał powtarzać trzecią klasę.

Starzy żołnierze opowiadają sobie niestworzone historie.

W pewnym królestwie zachorował rycerz. Wezwał do siebie lekarza. Lekarz kazał sobie dobrze zapłacić i przyrządził odpowiednie lekarstwo. Polecił rycerzowi szerzej otworzyć usta i wlał w nie gorzką miksturę. Po trzech minutach rycerz przemienił się w mierzącego trzy metry olbrzyma.

Na spacerze Barbara zobaczyła dziwne stworzenie. Miało czerwone pierze i siedziało na korze dębu. Dziewczynka zamierzała zabrać stworzenie do domu. Starzy ludzie nie pozwolili tego Barbarze zrobić. Powtarzali, że takie stwory o wieczornej porze zamieniają się w rycerzy.

W operze na górze zasiadły przedziwne stworzenia. Wpatrują się w nie chórzyści, aktorzy i publiczność w lożach. Na przodzie widać rycerza, który w worze ma zbroję. Za nim rozsiadł się żarzący smok, a obok niego dostojny skrzat w mundurze. Obecność trzech przyjaciół na spektaklu świadczy o ich kulturze.

* Pewien dzielny rycerz zamierzał pokonać złego olbrzyma. Nikt nie chciał wierzyć w zwycięstwo rycerza. Ów mąż poczekał na wietrzny i deszczowy dzień, w którym olbrzym pił gorzki syrop na katar. Zakatarzony potwór nie wyczuł zapachu rycerza. Wtedy rycerz otworzył wejście do groty, dobrze się zamachnął mieczem i ściął głowę olbrzyma.