E

5780 ton 7120 ton

156,1 m 15,5 m 5,4 m

tyku, ogromnych trudności zaopatrzeniowych i produkcyjnych. Obrona przeciwlotnicza kraju wymagała wzmocnienia wobec stałych nalotów bombowych Luftwaffe. W te same działa wyposażono również nowe okręty liniowe typu KING GEORGE V. Stąd krążowniki typu DIDO zajęły dość dalekie miejsce na liście priorytetów. Budowa okrętów przeciągała się nieraz po kilka miesięcy. Weszły one do służby w latach 1940—42.

Uzbrojenie okrętów typu DIDO wielokrotnie zmieniano w czasach działań wojennych. Stałą tendencją było zwiększanie siły artylerii przeciwlotniczej średniego kalibru, nawet kosztem artylerii głównej. Przyjęto, że okręty te nie dysponują jednak wystarczającą siłą ognia w walce przeciwko celom nawodnym, np. z niszczycielami. Marynarze Royal Navy ochrzcili je mianem „bezzębnych drapieżników”. Mimo to krążowniki typu DIDO były udanymi okrętami. Walczyły niemal na wszystkich morzach i oceanach, najintensywniej działały na Morzu Śródziemnym. Dobrze nadawały się do wspólnych działań z niszczycielami lub też do zadań eskortowych. Charakteryzowały się mocną budową i dużą dzielnością morską.

W wyniku działań wojennych utracono cztery okręty: HERMIO-NE, NAIAD i BONAVENTURE były zatopione na Morzu Śródziemnym przez hitlerowskie U-booty, a CHARYBDIS poległ w walce ze Schnellbootami w kanale La Manche.

Po wojnie, w ramach przestawiania floty na działalność okresu pokojowego, utworzono 2 Dywizjon Krążowników przy Home Fleet i włączono do niego okręty typu DIDO. Od 1946 roku zaczęto je stopniowo przenosić do rezerwy. W latach pięćdziesiątych większość została definitywnie wycofana ze służby i pocięta na złom.

Krążownik HMS DIDO został zbudowany w stoczni Cammel Laird w Birkenhead. Stępkę położono 20 października 1937 roku, wodowano okręt 18 lipca 1939 roku, a do służby wcielono 30 września 1940. HMS DIDO wszedł w skład Home Fleet admirała Forbesa. W kwietniu 1941 roku okręt przeszedł do służby konwojowej na Morzu Śródziemnym. Brał udział w bitwie po-wietrzno-morskiej o Kretę. Podczas ewakuacji wojsk z portu Heraklion został bezpośrednio trafiony w wieżę „B”. Potem eskortował konwoje zaopatrzeniowe na Maltę, brał udział w drugiej bitwie w zatoce Wielka Syrta. Następnie DIDO włączono do 12 Dywizjonu Krążowników (Force „Q”) operującego koło Bonę. Wiosną 1944 roku brał udział w lądowaniu sprzymierzonych pod Anzio. HMS DIDO został przekazany na złom 18 lipca 1957 roku. Był to szósty okręt w historii Royal Navy noszący tę nazwę.

Dane taktyczno-techniczne:

wyporność: standardowa bojowa Wymiary: długość szerokość zanurzenie uzbrojenie:

10 dział kalibru 132 mm rozmieszczonych w pięciu wieżach

80    cz.66 (rys. 7 )