E

Rys. 3

śmierci kapitana Krawczyka został komandor podporucznik Brunon Jabłoński. 2 kwietnia 1942 r. ze względu na zużycie silników głównych i mechanizmów pomocniczych „Wilk" przeszedł w Plymoth do rezerwy. W październiku 1952 roku został przyholowany do Polski, a następnie po szczegółowej ekspertyzie stwierdzono, że jednostka nie nadaje się do dalszej eksploatacji. Ostatecznie „Wilka" przeznaczono na złom.

Dane

taktyczno-techniczne okrętów podwodnych typu „Wir

Wyporność nawodna (w zanurzeniu - 980) -1250 ton Długość całkowita-78,50 m

10-11/1997 r.

Szerokość maks. - 5,90 m Zanurzenie norm. - 4,20 m (okręt na powierzchni)

Załoga - 4 oficerów oraz 42 podoficerów i marynarzy Uzbrojenie

-1 działo Boforsa kał. 100 mm, 1 nkm 13,2 mm Hotchkiss,

4 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 2 wyrzutnie obrotowe (w połowie okrętu), 10 torped 550 mm - 6 w aparatach i 4 zapasowe, 40 min francuskich SM-5 w dwóch wyrzutniach rufowych i 30 min zapasowych. Napęd - 2 silniki Diesla o mocy 900 KM każdy, 2 motory elektryczne o mocy 600 KM każdy Szybkość nawodna -14,5 i podwodna - 9,5 węzła

Zasięg - 3000 Mm przy szybkości 15 węzłów Radiolokacja - Stacje: Korespond. SMIK Odbiorcza podwodna Podsłuchowa

Oscylator podwodny i sonda ultradźwiękowa.

Uwagi o modelu

Kartonowy model okrętu podwodnego „Wilk" został opracowany w skali 1:100 na podstawie planów Stanisława Woźniaka zamieszczonych w miesięczniku „Morze". Jest on dość trudny, a zatem przeznaczony dla mających doświadczenie w budowie modeli z kartonu.

Uwagi ogólne

Do budowy modelu będą nam potrzebne następujące narzędzia: no

życzki, nożyce do cięcia blachy, ostry nóż lub ukośnie złamana żyletka (do nacinania), wycinaki do otworów 0 5 mm i pincenta (do przytrzymywania i montażu drobnych części). Model będziemy kleić klejem AK-20, Wikolem lub UHU Contact. Do budowy potrzebna będzie też tektura grubości 2 i 1 mm oraz bry-stol.

Zalecenia praktyczne

1.    Przed przystąpieniem do budowy modelu należy dokładnie zapoznać się z opisem budowy i rysunkami pomocniczymi.

2.    Wszystkie części wycinajmy po zewnętrznej stronie obrysu danego elementu.

3.    Wycinajmy tylko te części, które potrzebne są nam do sklejania w danej chwili.

4.    Linie zagięć nacinajmy lekko czubkiem noża.

5.    Miejsca oznaczone literą „W" należy wyciąć żyletką lub wycinakiem.

6.    Wszystkie czarne części należy przed przyklejeniem pomalować na czarno tuszem lub farbą.

7.    Części, które mają mieć kształt walca, luku lub stożka, powinno się przed przyklejeniem odpowiednio uformować na kancie stołu przeciągając daną część tyle razy aż uzyska tendencję do samoczynnego zwijania się.

8.    Narysowana obok części spirala oznacza ścisłe zwinięcie i sklejenie danego elementu.

9.    Wszystkie krawędzie części widoczne po sklejeniu dobrze jest pomalować na taki kolor jak dany element. Można to wykonać akwarelami lub emaliami „Humbrol". Chodzi o to, aby krawędzie nie pozostały białe.

Opis budowy

Budowę modelu rozpoczynamy od wykonania szkieletu kadłuba. Montujemy go z podtużnicy - cz. Al, A2 i A3 oraz wręg W1 - W9. Wszystkie te elementy naklejamy na tekturę grubości 2 mm i wycinamy nożycami do blachy oraz pitką włosową (szpary złończeniowe). Sklejki do podtużnicy to cz. P1 - Plb i P2 -P2b. Pozostałe elementy szkieletu, to jest cz. BIL - B3P, C1L - C3P. D1L- D3P, E1 - E3 i cz. 1 naklejamy na tekturę 1 mm. Sklejki tych części to P3 - P8a. Wszystkie te elementy należy bardzo precyzyjnie wyciąć, tak aby przy wstępnym montażu pasowały do siebie. Po spasowaniu części możemy skleić szkielet pamiętając, że jego dokładność wykonania będzie miała istotny wpływ na końcowy efekt gotowe-

Dalszy ciąg na str. 6

MAŁY MODELARZ - 5